Επιτέλους και μια σοβαρή ερώτηση. Ως γνωστόν η αναισθησία που δίνεται στις μμ είναι τοπική (συνήθως xylocaine, lydocaine ή κάτι παρεμφερές). Στα διαλυματα αυτά προστίθεται και epinephrine (adrenaline) η οποία έχει αγγειοσυσπαστική δράση έτσι ώστε να μειωθεί η αιμάτωση (για να μην ματώνει ο ασθενής κατά την επέμβαση), να αυξηθεί ο χρόνος επίδρασης της αναισθησίας αλλά και της μέγιστης δοσολογίας αναισθητικού αφού μειώνεται η απορρόφηση. Μια δόση xylocaine 2% έχει διάρκεια περίπου 120 λεπτά, με προσθήκη epinephrine μπορεί να αυξηθεί μέχρι και τα 400 λεπτά (εξαρτάται από την ποσότητα της). Η μείωση της αιμάτωσης όμως "στραγγαλίζει" την παροχή οξυγόνου στα τριχοθυλάκια και αν η δόση αυξηθεί είτε σε ποσότητα είτε σε χρόνική διάρκεια (όταν το team δεν είναι γρήγορο ή αδαείς νοσηλεύτριες παρέχουν αφειδώς αναισθησία για να μην ματώνει ο ασθενής) είτε και τα 2 μαζί μπορεί να οδηγήσει σε μαζικό σοκ λος της περιοχής ή μέρους αυτής λόγω ακριβώς της μικρής οξυγόνωσης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Οι καλές κλινικές χορηγούν ελάχιστες δόσεις αδρεναλίνης και γενικά δεν χορηγούν αφειδώς αναισθησία (η οποία μετά από κάποιο βαθμό μπορεί να γίνει και τοξική αφού περνάει στο αίμα - σπάνια περίπτωση).
Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που είμαι κάθετα αντίθετως σε fast track "δώσε και μένα pen" εκπαίδευση νοσηλευτικού προσωπικού χωρίς σφαιρικές γνώσεις ιατρικής ή μακροχρόνια εμπειρία δίπλα σε γιατρό. Πολλές φορές όταν ένας ασθενής ματώνει αρκετά ή πονάει, το μη έμπειρο προσωπικό μπορεί να αντιδράσει με περισσότερη αναισθησία ή αδρεναλίνη για μείωση του αίματος χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες του σοκλος. Αυτός είναι και ο λόγος που σοκλος μπορεί να συμβεί χωρίς να αγγίξει την περιοχή χειρουργικό εργαλείο.