Chs είπε:
Καλή επιτυχία φίλε GOMI και θα είναι κάτι πολύ σημαντικό για όλους κάθε σου feedback επάνω στο θέμα
Σ ευχαριστώ Chs, πριν 10 ημέρες, έλεγα ότι ακόμα και αν τελικά χρειαστεί να πάω σε ορμονοθεραπεία και ως αποτέλεσμα να μου φύγουν τα όσα μαλλιά έχουν απομείνει, δεν θα με πείραζε πλέον και τόσο. Φτάνω σιγά σιγά τα 40 εξάλλου.
Τις 3 τελευταίες όμως ημέρες που είδα μια σημαντική αλλαγή, έτσι απλά, μετά το λούσιμο, αρχίζω και το ξανασκέφτομαι. Θα δούμε...
Να πω όμως γενικότερα, ότι αυτό που επιδιώκω αυτή τη στιγμή και στο οποίο αναφέρομαι, δεν είναι το regrowth. Αυτό προς το παρόν φαίνεται να αφορά ένα εντελώς διαφορετικό κεφάλαιο από αυτό που ψάχνουμε.
Ίσως στην πορεία να χρειαστούμε κάτι τέτοιο..
http://www.promocell.com/products/human-stem-and-blood-cells/cd34-progenitor-cells/
Το βασικό μέλημα, είναι να σταματήσουμε τον μηχανισμό που οδηγεί σε Α.Α.
Αν πχ αυτό αφορά την ινσουλινοαντίσταση σε μεγάλο βαθμό, η επαναφορά της ευαισθησίας των κυττάρων σε αυτή σταματάει την διαδικασία της Α.Α.
Η φλεγμονή που έχει εδραιωθεί στην περιοχή από αυτή την κατάσταση, πρέπει να την καταπολεμάμε και με κάποιο αντιφλεγμονώδη. Έτσι θα κάνουμε το έργο της ινσουλίνης ευκολότερο και γρηγορότερο.
Επομένως βασικός στόχος, είναι οι αδύναμες και λεπτές τρίχες που φέρουν την ταυτότητα της Α.Α. πάνω τους, να αρχίσουν να σκουραίνουν, να παχαίνουν και να δυναμώνουν τόσο σε σώμα όσο και ως προς το μήκος τους.
Αυτό και μόνο αρκεί να δώσει μια εικόνα "γεμίσματος" - πύκνωσης της περιοχής. Είναι regrowth? Όχι, αλλά η εικόνα δεν θα έχει και μεγάλη διαφορά. Βασικό εννοείται είναι να μην είμαστε εντελώς φαλακροί. Εκεί δεν υπάρχει τίποτα να κάνουμε.
Δηλαδή όπου μπορεί να δουλέψει πχ. το τοπικ, μπορεί να δουλέψει και το παραπάνω.
Μια τέτοια "ψευδαίσθηση" την έχω καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια με διάφορα τοπικά, όπως κορτιζόνη, αντιφλεγμονώδη, ρολλερ και μαντζούνια, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πρόσκαιρο και υποχωρούσε γρήγορα. Προς το παρόν είναι η πρώτη φορά που το βλέπω μόνο με οραλ σκεύασμα όπως η μετφορμίνη. Μένει να φανεί αν συνεχίσει και φυσικά αν υποχωρήσει για άλλη μια φορά.
Να πω επίσης ότι μιας και κατάφερα να μου χορηγήσουν δωρεάν μετρητή σακχάρου, μετράω καθημερινά πάρα πολλά πράγματα στο πως αντιδρά ο οργανισμός μου σε διάφορους συνδυασμούς τροφίμων και φάνηκε πως όλα αυτά τα χρόνια, όσο σωστή και αν ήταν φαινομενικά η διατροφή μου, για αυτό που θέλουμε, ήταν απλά εντελώς άκυρη. Ένα τυχαίο παράδειγμα, οποιοδήποτε φρούτο έχω δοκιμάσει μέχρι στιγμής μου κάνει έντονη αυξομείωση στο σάκχαρο και υπογλυκαιμία. Πρώτο φρούτο με διαφορά ήταν η μπανάνα, που συνήθιζα να τρώω 2-3 την ημέρα.
Αν κάποιο φρούτο πχ το φάω με λίγη ποσότητα πρωτείνης, το σάκχαρο παραμένει σταθερό, ή αν αντί για ολόκληρο φάω το μισό.
Γενικώς φαίνεται να μην έχει τόση σημασία η ποιότητα στην τροφή, όσο η ποσότητα. Δηλαδή πόση ποσότητα τροφής (ενέργεια) μπορεί να διαχειριστεί σωστά ο οργανισμός σου σε ένα γεύμα. Το παραπάνω καταλήγει σε αυτό που λέμε οξειδωτικό στρες, ακόμα και αν είναι από τα πιο υγιεινά πράγματα. Για τον οργανισμό είναι το ίδιο.