Καλησπέρα, έχω ένα πρόβλημα το οποίο για κάποιο λόγω δεν μπορώ να λύσω οπότε αποφάσισα να το γράψω γιατί σίγουρα πολλοί από εσάς πέρασαν από αυτό το στάδιο. Πρόβλημα τριχόπτωσης δεν έχω(μάλλον) αλλά σίγουρα έχω τεράστιο κόλλημα το οποίο εδώ και 1 χρόνο με ρίχνει συνέχεια ψυχολογικά. Είχα πολυ μακρυ μαλλί και είχα αρχίσει να έχω εμμονή ότι θα έχω τριχόπτωση. Το έκανα γουλί σχεδόν και για κάποιο διάστημα ηρέμησα. Παρόλαυτα από την δεύτερη καραντίνα και μετά ξανά άρχισα να έχω εμμονή και να αγχώνομαι. Εδώ και 2 μήνες έχω ξεφύγει. Ξυπνάω την νύχτα να κατουρήσω και ψαχνω με τον φακό τρίχες στο μαξιλάρι, στο μπάνιο, στο πάτωμα, ακυρώνω εξόδους(παράνομους κιόλας) για να τσεκαρω επί ώρες τα μαλλιά μου, κάθομαι κάνα 5ωρο και ψαχνω ιστορίες ατόμων με τριχόπτωση χθες επί ώρες έβλεπα το νήμα με τους διάσημους και την τριχόπτωση που είναι 150και σελίδες. Αποφεύγω όταν βάζω μπλουζες και φούτερ να ακουμπανε τα μαλλιά μου(έχω ξεχειλώσει όλες τις μπλούζες μου) και επειδή πάντα ο δεξιός κρόταφος ήταν πιο ανεβασμένος από τον αριστερό προσπαθω να μην ακουμπάει ποτέ το κεφάλι στο μαξιλάρι από εκείνη την πλευρα.Δεν ξέρω πως μπορώ να ξεκολλήσω. Άμα το πώς στους φίλους μου που δεν αγχώνονται θα με κοροϊδεύουν( και καλά θα κάνουν) αλλά εσείς σίγουρα θα έχετε περάσει από ενα παρομοιο στάδιο και θέλω να μου πείτε πως το ξεπεράσατε.