Φιλε μου...τελευταιο post που γραφω, γιατι παρατηρω οτι απευθυνομαι με καλη διαθεση σε "κλειστα αυτια".
ΔΕ ΒΓΑΖΩ ΚΑΝΕΝΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ.
ΕΣΥ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΑΡΑΔΕΧΘΗΚΕΣ ΠΡΙΝ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΧΑΛΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ.
Ρητορικη ερωτηση...
Καποιος, ο οποιος ειναι πολυ χαλια ψυχολογικα (σε ηλικια 19 χρονων) που νιωθει τετοιες ανασφαλειες (οπως αυτες που ο ιδιος αναφερεις σε αλλα σχολια σου...να μην τις αναφερω συγκεκριμενα, ειναι ηδη καταγεραμμενες απο εσενα), πώς μπορει να θεωρηθει αξιοπιστος μαρτυρας εμπειριων; Αφου ηδη υπηρχαν προβληματα στη σωματικη/ψυχικη υγεια, πώς μπορει να θεωρηθει αξιοπιστη η αποδοση των αρνητικων συμπτωματων στη μινοξιδιλη;
Επιμενω (καλοπροαιρετα παντα)...εισαι πολυ μικρος στην ηλικια...ειναι αδικαιολογητο το αγχος σου, οι ανασφαλειες σου, τα ψυχολογικα σου προβληματα.
Αυτο που χρειαζεται ειναι να δεις τη ζωη με αλλη οπτικη γωνια...αλλαξε τροπο και σταση ζωης...τα μαλλια δε φερνουν την ευτυχια...μπορεις να χαρεις και να ζησεις ξεγνοιαστα τα νεανικα σου χρονια...αποβαλε το υπερβολικο σου αγχος...αναζητησε αλλου την ευτυχια...συνεχισε τις σπουδες σου...απολαυσε τη φιλια...μη δειχνεις υπερβολικο φοβο...με δυναμη και σθενος αδραξε τη ζωη. Φιλικες συμβουλες απο καποιον που εχει σχεδον τα τριπλασια χρονια σου.