Φίλε Κώστα
Επειδή ανοίγεις πάλι ένα τεράστιο θέμα (με καλοπροαίρετη διάθεση από την πλευρά σου)που θα λάβει διαστάσεις χειρότερες του covid,απλά θα σου πω δύο λόγια(δεν θα ξαναμιλήσω) σαν μεγαλύτερος και έμπειρος,έχοντας περάσει απο τη δεκαετία του 1990 από τα έδρανα της "ΑΣΟΕΕ" και που είναι μαζί με το Πολυτεχνείο τα πλέον πολύπαθη ιδρύματα.
Στην εποχή μου το 1990 δεν υπήρχαν επ ουδενί αυτά που βλέπουμε σήμερα, δηλαδή βανδαλισμοί,εξωσχολικοί,βίαιες συμπεριφορές,και πάνω από όλα λεηλάτηση του δημοσίου χρήματος από μη φοιτητές.
Υπήρχαν μόνο στα πλαίσια των παρατάξεων,κάθε φοιτητικές εκλογές,συγκεντρώσεις και ενημερώσεις μεταξύ των φοιτητών και αμοιβαίες συζητήσεις πάντοτε στα πλαίσια τα φυσιολογικά με πολλά αστεία ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΝΊΕΣ που όμως πάντοτε καταλήγανε σε μια κοινή συνισταμένη.
Τον αμοιβαίο σεβασμό εν κατακλείδι από όλους.
Για κατάληψη πέρα από κάποια πάρτυ με την άδεια ΤΗΣ ΠΡΥΤΑΝΊΑΣ δε θυμάμαι ποτέ.
Δεν έχασα ούτε μια μέρα μάθημα (όχι ότι πατούσα κάθε μέρα) στα 4 χρόνια.
Αυτά που γίνονται τα τελευταία χρόνια στο πανεπιστήμιο μου (και όχι μόνο) είναι εκτός λογικής και εξοργιστικά.
Έχει γίνει άνδρο του κάθε ανδρείκελου,ΠΟΥ ΈΧΕΙ ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ και μάλιστα συγκεκριμένη,που μπαίνει μέσα και σπάει ότι είναι δημόσιο και ανήκει στο λαό και που μετά το ξανακάνει μέχρι να βγάλει τα απωθημένα του και την καταστροφική του μανία,μέσα από μια επικάλυψη (γελάμε) του δήθεν ενδιαφέροντος για τα πανεπιστήμια.
Στη χώρα όπου κυριαρχεί η αμπελοφιλοσοφία και οι ατελείωτες και άναρχες συζητήσεις χωρίς κανένα νόημα και αποτέλεσμα,μετά υπάρχουν τα μέτρα σαν και αυτό που "δυστυχώς" επιβάλλονται.
Η πανεπιστημιακή αστυνομία δεν έχει όπλα,απλά διασφαλίζει την είσοδο μέσα στα πανεπιστήμια μόνο των φοιτητών και κανενός άλλου.
Αυτό που βλέπεις είναι η επέμβαση των Ματ γιατί πολύ απλά πετροβολούσαν τους αστυνομικούς οι οποίοι δεν μπορούσαν να αμυνθούν.
Εσύ αν σου πετάγανε πέτρες και ερχόταν ένας φίλος σου με ότι όπλα είχε να σε υπερασπιστεί,θα τον κατέκρινες?
Εγώ πάντως σε ανάλογη περίπτωση που προσπαθήσανε να διακόψουνε μάθημα που περίμενα πως και πως,αναγκάστηκα να επέμβω (τότε που το αίμα έβραζε) με συγκεκριμένο τρόπο που δεν μου άρεσε.
Τέτοια κοινωνία θέλουμε,να έρχεται ένας ξαφνικά και να μου απαγορεύει να μπω στο πανεπιστήμιο?
Και εμείς να κοιτάμε και να κατακρίνουμε μόνο?
Αυτό το παραμύθι πρέπει να τελειώνει με την πολιτική που επικαλείστε όλοι.
Προφανώς και είναι πολιτική απόφαση η ίδρυση της για να μπορέσουν να σταματήσουν αυτά τα αίσχη που γίνονται.
Δεν ξέρω αν θα τα καταφέρει,απλά τόσα χρόνια πλέον νισάφι και αυτό αφορά πολλά επίπεδα της ζωή μας και όχι μόνο αυτό.
Η Δημοκρατία είναι σεβασμός πάνω από όλα και όχι καταπάτηση των δικαιωμάτων των πολλών απο μια μειοψηφία.
Όπως στο εξωτερικό.
Αυτό είναι σεβασμός.
Αυτό είναι Δημοκρατία.