Καλησπέρα σε όλους! Το όνομά μου είναι Νίκος και μόλις γράφτηκα στο φόρουμ. Το φόρουμ το γνώριζα εδώ και κάποιους μήνες, δεν φαντάστηκα πως θα γινόμουν ποτέ μέλος αλλά να που τελικά ποτέ μη λες ποτέ... Έχω τρυχόπτωση και αραίωση που εμφανίστηκε από τα 18 μου. Δεν είναι από άγχος ή τπτ τέτοιο -έχω πάει εξάλλου σε δερματολόγο- αλλά το γονίδιο. Τώρα στα 21 μου έχω αρκετό πρόβλημα. Με έχει στενοχωρήσει (φαντάζομαι καταλαβαίνετε τι εννοώ), με έχει κατεβάσει κάπως ψυχολογικά, δεν πολυβγαίνω έξω, τι για να πάω στη σχολή μου τι για να βγω έξω μια βόλτα. Γι'αυτό έχω ψυλοχαθεί και με τους συμφοιτητές μου που κάνω παρέα. Κάποιες φορές στεναχωριέμαι πολύ κάποιες άλλες το ξεχνάω. Δεν θέλω να συνεχιστεί όμως αυτό. Νέο παιδί είμαι δεν θα έπρεπε να μένω μέσα, θα έπρεπε να είμαι έξω, μπορεί και συνέχεια... :blush: Ίσως θα μου πείτε, τότε γιατί δεν κάνεις μεταμόσχευση ή τπτ τέτοιο; Το έχω σκεφτεί αλλά απ'ό,τι μου 'χε πει ο δερματολόγος καλό είναι να αφήσω να προχωρήσει η αραίωση και ίσως μετά. Ούτε μινοξιδίλες και φιναστριδίνες θέλω γιατί έχω διαβάσει πως έχουν ποοοολλλές παρενέργειες, και δεν έχω διάθεση για κάτι τέτοιο.
Τέλως πάντων, σας κουράζω. Ήθελα να το γράψω όλο αυτό επειδή δεν το έχω συζητήσει με κανέναν μέχρι τώρα. Όταν το έφερνε η κουβέντα άλλαζα θέμα. Δεν μου αρέσει καθόλου η κατάσταση. Μερικές φορές λέω "γιατί σε μένα"; Τι να κάνεις όμως, dna είναι αυτό. Να 'στε καλά.
Τέλως πάντων, σας κουράζω. Ήθελα να το γράψω όλο αυτό επειδή δεν το έχω συζητήσει με κανέναν μέχρι τώρα. Όταν το έφερνε η κουβέντα άλλαζα θέμα. Δεν μου αρέσει καθόλου η κατάσταση. Μερικές φορές λέω "γιατί σε μένα"; Τι να κάνεις όμως, dna είναι αυτό. Να 'στε καλά.
