Αφού διάβασα, έστω κι ακροθιγώς, την εργασία του Ισπανού, μου δημιουργήθηκαν ορισμένα ερωτήματα.
Εφόσον η μηχανική τάση της επικρανίου απονεύρωσης είναι αυτή που επάγει την υπερέκφραση των ορμονοεξαρτώμενων υποδοχέων, διατί οι περισσότεροι πάσχοντες πέραν της απώλειας τριχών στους κροτάφους στερούνται των τριχών που κατά την εφηβεία φύονται επί τα άνω κι εκτός των φαβοριτών;
Επίσης, σε μερικούς άνδρες η απώλεια αφορά έως και τα δύο άνω τρίτα των πλαγίων περιοχών, εν τω βάθει των οποίων βρίσκονται οι κροταφίτες μύες. Η εξήγηση που προτείνεται στην εργασία προσωπικά δεν με καλύπτει.
Τέλος, σ' έναν δεκαοκτάχρονο που σε λιγότερο από μισό χρόνο φθάνει το Nw6 πώς στο καλό ευσταθεί η προτεινόμενη παθοφυσιολογία;
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι η θεωρία μπάζει, χωρίς, όμως, να την απορρίπτω και τελείως. Το pattern της ΑΑ συμπίπτει σε σημαντικό βαθμό με την galea κι αυτό ίσως δεν είναι τυχαίο.