Γειά σας, είμαι νέα στο Forum. Το δικό μου πρόβλημα ξεκίνησε Σεπτέμβρη του 2008 έπειτα από ένα ντεκαπάζ και ενώ βρισκόμουνα για διακοπές στις Κυκλάδες. Σήμερα 3 χρόνια μετά το κεφάλι μου έχει αδειάσει πολύ σε όλο το επάνω μέρος και στο σημείο πάνω από το δεξί μου αυτί. Για καιρό θεωρούσα το ντεκαπάζ υπεύθυνο.
Ενα χρόνο μετά και ενώ σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα ήμουνα τρελλαμένη και την τρέλλα αυτή τη μετέφερα στους οικείους μου η κόρη μου μόλις 9 ετών παθαίνει μια δερματίτιδα και γεμίζει το κεφάλι της κίτρινα λέπια. Ο δερματολόγος μου είπε πως ήταν νινίδα και μου έδωσε ένα σαμπουάν κορτιζονούχο. Μέχρι να φύγουν τα λέπια από το κεφαλ'ακι της η τρίχα είχε αδυνατίσει πολύ και παρουσιάστηκε αραίωση ειδικά στην κορυφή του κεφαλιού της. Συνεχίζω με την οδύσσειά μου γιατί μήνες μετά το ίδιο συνέβη στη μητέρα μου ετών 67 απότομα και ξαφνικά που ήταν ο κύριος άνθρωπος στον οποίο κλαιγόμουνα για τα δεινά που με βρήκανε. Να σημειώσω ότι το κεφάλι της μητέρας μου ήταν πολύ πλούσιο και η ποιότητα της τρίχας άριστη (χοντρή και λαμπερή) όπως και των δύο αδερφών της.
Κοντεύει να με τρελλάνει η ιστορία αυτή κυρίως γιατί βλέπω τη μικρή μου και βυθίζομαι σε μελαγχολία. Από διαγνώσεις δερματολόγων έχω 4 διαφορετικές : Ανδρογεννετική, Διάχυτη, γυροειδής ακόμη και ουλωτική αλλωπεκία. Ένας μόνο στον Πειραιά είχε την εντιμότητα να μου πει πως δεν ξέρει τι είναι. Οι τιμές στις ορμονικές μου είναι άριστες και θυροειδή δεν έχω. Η φεριττίνη χαμηλή αλλά όχι τόσο ώστε να δικαιολογεί σιδηροπενική αναιμία. Οι βιοχημικές πολύ καλές όλες.
Αποφάσισα να σας γράψω γιατί α) πιστεύω πως όλοι αν ίσως ανατρέξουμε στην περίοδο πριν την εμφάνιση του προβλήματός μας πιθανόν βρούμε κάτι που να δικαιολογεί το πρόβλημα. Εγώ π.χ. πέρασα μια περίοδο έντονου άγχους (εξεταστική) 2 μήνες πριν τις διακοπές μου. Παράλληλα στον χώρο που εργαζόμουνα (στο ίδιο timing) υπήρχε δίπλα μου γυναίκα με αλλωπεκία και ήταν τόσο ωραία κοπέλα που τη σκεφτόμουνα και ευχόμουνα παράλληλα ποτέ να μη μου τύχει το ίδιο.
β ) αυτή η διαβολεμένη σύμπτωση να "νοσήσουμε" σχεδόν ταυτόχρονα όλες οι γυναίκες στην οικογένειά μου δεν με παραπέμπει σε κληρονομικότητα (ο πατέρας μου δε, φαλάκρα έκανε στο πίσω μέρος στα 65)
γ) Έχω φίλες των οποίων και οι δύο γονείς είχαν πρόβλημα αλλωπεκίας και οι ίδιες είναι μια χαρά.
Στην μικρή μετά από μια μακρά περίοδο άρνησης του προβλήματος πρόσφατα άρχισα να χορηγώ ομοιοπαθητικά. Εγώ παίζω με τα γνωστά φαρμακευτικά σκευάσματα χωρίς αποτέλεσμα.
Συγνώμη αν σας κούρασα, θα ήθελα να καταλήξουμε κάπου όλοι μαζί. Ίσως υπάρχει και άλλος παράγοντας πέρα από την ιατρική τοποθέτηση στο ζήτημα. Θα με ενδιέφερε να μάθω από την δική σας εμπειρία αν υπήρχε στρεσογόνος αιτία πριν την έναρξη του προβλήματός σας και για πόσο χρονικό διάστημα, αν στο περιβάλλον σας υπήρχαν άλλα άτομα με τέτοιο πρόβλημα, αν ανήκετε στην κατηγορία των ατόμων που σωματοποιούν εύκολα αν έχετε άλλα δερματικά προβλήματα κ.λ.π.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την όποια σας ανταπόκριση.
Ενα χρόνο μετά και ενώ σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα ήμουνα τρελλαμένη και την τρέλλα αυτή τη μετέφερα στους οικείους μου η κόρη μου μόλις 9 ετών παθαίνει μια δερματίτιδα και γεμίζει το κεφάλι της κίτρινα λέπια. Ο δερματολόγος μου είπε πως ήταν νινίδα και μου έδωσε ένα σαμπουάν κορτιζονούχο. Μέχρι να φύγουν τα λέπια από το κεφαλ'ακι της η τρίχα είχε αδυνατίσει πολύ και παρουσιάστηκε αραίωση ειδικά στην κορυφή του κεφαλιού της. Συνεχίζω με την οδύσσειά μου γιατί μήνες μετά το ίδιο συνέβη στη μητέρα μου ετών 67 απότομα και ξαφνικά που ήταν ο κύριος άνθρωπος στον οποίο κλαιγόμουνα για τα δεινά που με βρήκανε. Να σημειώσω ότι το κεφάλι της μητέρας μου ήταν πολύ πλούσιο και η ποιότητα της τρίχας άριστη (χοντρή και λαμπερή) όπως και των δύο αδερφών της.
Κοντεύει να με τρελλάνει η ιστορία αυτή κυρίως γιατί βλέπω τη μικρή μου και βυθίζομαι σε μελαγχολία. Από διαγνώσεις δερματολόγων έχω 4 διαφορετικές : Ανδρογεννετική, Διάχυτη, γυροειδής ακόμη και ουλωτική αλλωπεκία. Ένας μόνο στον Πειραιά είχε την εντιμότητα να μου πει πως δεν ξέρει τι είναι. Οι τιμές στις ορμονικές μου είναι άριστες και θυροειδή δεν έχω. Η φεριττίνη χαμηλή αλλά όχι τόσο ώστε να δικαιολογεί σιδηροπενική αναιμία. Οι βιοχημικές πολύ καλές όλες.
Αποφάσισα να σας γράψω γιατί α) πιστεύω πως όλοι αν ίσως ανατρέξουμε στην περίοδο πριν την εμφάνιση του προβλήματός μας πιθανόν βρούμε κάτι που να δικαιολογεί το πρόβλημα. Εγώ π.χ. πέρασα μια περίοδο έντονου άγχους (εξεταστική) 2 μήνες πριν τις διακοπές μου. Παράλληλα στον χώρο που εργαζόμουνα (στο ίδιο timing) υπήρχε δίπλα μου γυναίκα με αλλωπεκία και ήταν τόσο ωραία κοπέλα που τη σκεφτόμουνα και ευχόμουνα παράλληλα ποτέ να μη μου τύχει το ίδιο.
β ) αυτή η διαβολεμένη σύμπτωση να "νοσήσουμε" σχεδόν ταυτόχρονα όλες οι γυναίκες στην οικογένειά μου δεν με παραπέμπει σε κληρονομικότητα (ο πατέρας μου δε, φαλάκρα έκανε στο πίσω μέρος στα 65)
γ) Έχω φίλες των οποίων και οι δύο γονείς είχαν πρόβλημα αλλωπεκίας και οι ίδιες είναι μια χαρά.
Στην μικρή μετά από μια μακρά περίοδο άρνησης του προβλήματος πρόσφατα άρχισα να χορηγώ ομοιοπαθητικά. Εγώ παίζω με τα γνωστά φαρμακευτικά σκευάσματα χωρίς αποτέλεσμα.
Συγνώμη αν σας κούρασα, θα ήθελα να καταλήξουμε κάπου όλοι μαζί. Ίσως υπάρχει και άλλος παράγοντας πέρα από την ιατρική τοποθέτηση στο ζήτημα. Θα με ενδιέφερε να μάθω από την δική σας εμπειρία αν υπήρχε στρεσογόνος αιτία πριν την έναρξη του προβλήματός σας και για πόσο χρονικό διάστημα, αν στο περιβάλλον σας υπήρχαν άλλα άτομα με τέτοιο πρόβλημα, αν ανήκετε στην κατηγορία των ατόμων που σωματοποιούν εύκολα αν έχετε άλλα δερματικά προβλήματα κ.λ.π.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων για την όποια σας ανταπόκριση.
