Στην ιστορία της ανθρωπότητας έγιναν πολλές μάχες και πόλεμοι για διαφορετικούς λόγους και αιτίες. Οι λόγοι πολλοί, αν και οι πιο συνηθισμένοι είναι είτε οικονομικοί είτε πολιτικοί είτε γεω-στρατηγικοί.
Οι μορφές που έχει παρουσιάσει ο πόλεμος με την πάροδο των χρόνων είναι πολλές. Διακρίνουμε τους πολέμους παρατάξεων, τους πολιορκητικούς πολέμους, τους ιερούς πολέμους τους πολέμους χαρακωμάτων, τους ηλεκτρονικούς πολέμους, τους αστραπιαίους, που εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά από την Γερμανία, τους βιολογικούς, χημικούς, ατομικούς, οικονομικού αποκλεισμού κ.ά.
Όπως βλέπουμε πρόκειται συνήθως για μια σύγκρουση μεταξύ δυο παρατάξεων και το αποτέλεσμα είναι νίκη για τον νικητή και ήττα για τον ηττημένο.
Υπάρχει όμως ένας πόλεμος στην ανθρωπότητα που κρατά χρόνια και είναι ο πόλεμος εναντίον της τριχόπτωσης.
Πριν προχωρήσουμε θα πρέπει να προσωποποιήσουμε τον έναν αντίπαλο (τριχόπτωση) για να τον δώσουμε μια υπόσταση.
Ο άλλος αντίπαλος (παράταξη) είμαστε όλοι εμείς οι άντρες αλλά και μερικές γυναίκες που δίνουν την μάχη καθημερινά.
Ας γνωρίσουμε όμως τις δυο παρατάξεις.
Ο ένας αντίπαλος (τριχόπτωση) έχει την φήμη του αήττητου. Μπροστά του οι διάφοροι κακοί της ιστορίας όπως Αττίλας, ο Τζένκις Χαν η ο Αδόλφος Χίτλερ ωχριούν μπροστά του.
Αλλά ακόμη και φανταστικοί κακοί όπως αυτό στο τέλος ηττούνται.
Κατά την επιδρομή και επίθεση του δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Είναι αδυσώπητος, σκληρός, άκαρδος και χωρίς οίκτο.
Όταν επιτίθεται στα κεφάλια μας είναι κάπως έτσι
World War II: Invasion of Poland
η έτσι
Napalm Bombing Run In Vietnam
και σε μερικούς άτυχους δυστυχώς εφαρμόζει ολοκληρωτικά και καταστροφικά όπλα που ισοπεδώνει τα πάντα και δεν αφήνει καμία ελπίδα για το μέλλον.
Atomic Bomb and Hiroshima
Ο άλλος αντίπαλος (εμείς) και μόνο στο άκουσμα του μας προκαλεί τρόμο και φόβο.
Και όταν το φέρει η μοίρα (κληρονομικότητα) να εμπλακούμε σε αυτό τον πόλεμο, τα αποτελέσματά του είναι καταστροφικά για όλους μας, τόσο από την άποψη της θυσίας του ανθρώπινου δυναμικού (τρίχες) όσο και ψυχικής οδύνης αλλά και από την καταστροφή της οικονομίας μας.
Πριν συνεχίσουμε να πούμε ότι ο τρομερός αυτός εχθρός έχει και κάποιες ευαισθησίες και διακρίνεται από κάποιο ιπποτισμό. Δεν χτυπά ποτέ γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Χτυπά εκτός λίγων εξαιρέσεων άντρες μετά τα 18. Αν και τα τελευταία χρόνια λόγου ίσως της ισότητας των δυο φύλων καμία φορά επιτίθεται και σε μερικές γυναίκες.
Επίσης στατιστικά θα επιτεθεί στο 70 % των αντρών αυτών και κατά 90 % για να μην πω στο 99 % αργά η γρήγορα θα τους νικήσει. Ο λόγος που αφήνει ένα ποσοστό άντρων ανέπαφο αλλά και σε αυτούς που χτυπά δεν τους τελειώνει ολοκληρωτικά (κλίμακα Norwood 7) είναι ότι δεν θέλει να τους νικήσει όλους γιατί αλλιώς δεν θα είχε πόλεμο και δεν θα είχε νόημα.
Ας δούμε τώρα τι όπλα έχουν οι δυο αντίπαλοι.
Ο εχθρός (τριχόπτωση) θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει στην αυτά
απέναντι σε αυτά εμείς έχουμε να αντιπαρατάξουμε συνήθως αυτά (ψευτοθεραπείες)
η αυτά
η στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτά
τα μόνα όμως αξιόπιστα όπλα που έχουμε μέχρι στιγμής είναι
φιναστερίδη
και η μινοξιδίλη
δυστυχώς όμως ακόμη και αυτά με την πάροδο του χρόνου χάνονται τόσο σε αποτελεσματικότητα όσο σε ψυχικές και υλικές αντοχές. Ο εχθρός και αντοχές έχει και άπειρα αποθέματα πολεμικού υλικού.
Ας δούμε τώρα πως επιτίθεται ο εχθρός και την πορεία της μάχης.
Συνήθως χτυπά με ορμή και ξαφνικά κατά μέτωπο (κροτάφους). Εκεί είναι που οι πρώτοι μας στρατιώτες (τρίχες) πέφτουν ηρωικά.
TO OXI TOU 1940
Οι δεύτεροι γραμμή άμυνας είναι πιο ισχυρή και προβάλει κάποια σθεναρή αντίσταση (σαν την γραμμή μαζινό) τότε όμως ο εχθρός εφαρμόζει κυκλωτική κίνηση και επιτίθεται από πίσω (κορυφή) και τότε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και η ιστορία το έχει δείξει άπειρες φόρες (κατάληψη Πολωνίας, Γαλλίας από τους γερμανούς) ακόμη και οι 300 του Λεωνίδα στο τέλος έχασαν.
300 - Final Battle
Βέβαια τα τελευταία χρόνια υπάρχει και μια εναλλακτική λύση αντιμετώπισης του εχθρού. Είναι αυτό της εκμίσθωσης μισθοφόρων (μεταμοσχευμένες τρίχες) που έχουν αποδείξει ότι δεν φοβούνται τον εχθρό και αντιμετωπίζουν με επιτυχία την μάχη.
Το πρόβλημα όμως εδώ είναι όπως και στο πραγματικό πόλεμο ότι οι μισθοφόροι και δαπανηροί είναι στην απόκτηση και συντήρηση τους (κόστος μεταμόσχευσης), αλλά και μετά την κατάργηση της λεγεώνας των ξένων είναι περιορισμένοι στον αριθμό (δότρια περιοχή)
Όμως επειδή είναι εν μέρει είναι ξένα σώματα και δεν έχουν συνοχή μεταξύ τους αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος στρατηγός (γιατρός) τότε συμπεριφέρονται σαν άτακτες μονάδες που πολεμούν σε ξένη περιοχή και δεν την γνωρίζουν καλά (αφύσικο αποτέλεσμα)
Ακόμη όπως και σε κάθε πόλεμο δημιουργούνται συμμαχίες (hairloss forum) μεταξύ αμυνόμενων αλληλοβοηθώντας ο ένας των άλλων.
Δυστυχώς όμως ακόμη και σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχουν αψιμαχίες μεταξύ των συμμάχων (διαφωνίες μελλών) που κάνουν την μάχη πιο δύσκολη και ευνοώντας έτσι την εμφάνιση κερδοσκόπων και μαυραγοριτών (όπως mexis).
Κλείνοντας φίλοι μου συμπολεμιστές, άλλη μια μέρα ξεκινά με τα όπλα μου και πολεμώ εναντίον του εχθρού. Μετά από τόσα χρόνια μάχης δεν ξέρω και εγώ πόσο θα αντέξω ελπίζοντας σε κανένα καλό νέο ή βοήθεια( θεραπεία).
Ακόμη όμως και αν κάποτε ηττηθούμε δεν έχει καμία σημασία, γιατί μπορεί να μας κυριέυσει ή σκλαβώσει το κεφάλι μας, αλλά την ψύχη μας ποτέ.
Μπορεί να χάσουμε αλλά θα πέσουμε τιμώμενοι στον αγώνα. Και ο αγώνας αυτός δεν είναι μάταιος αλλά μια ελπίδα για τις επόμενες γενιές που με την εμπειρία μας ίσως νικήσουν τον εχθρό μια για πάντα στο μέλλον. Εμάς όμως θα μας γράψει η ιστορία της τριχόπτωσης.
Ας πάμε λοιπόν στην μάχη ξανά
All Quiet on the Western Front (1979). Tragedy of blessed relief?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Δεν νομίζω να σας λύπησε το τέλος. Το έκανα γιατί μου αρέσουν και λίγο τα μελό.
Εδώ είμαι ακόμη γεμάτος ελπίδα και όνειρα για το μέλλον για έναν καλύτερο κόσμο ανεξάρτητα αν έχουμε μαλλιά η όχι.
Σας αφιερώνω το τραγούδι.
What a Wonderful World - Louis Armstrong
Ελπίζω να σας άρεσε
Οι μορφές που έχει παρουσιάσει ο πόλεμος με την πάροδο των χρόνων είναι πολλές. Διακρίνουμε τους πολέμους παρατάξεων, τους πολιορκητικούς πολέμους, τους ιερούς πολέμους τους πολέμους χαρακωμάτων, τους ηλεκτρονικούς πολέμους, τους αστραπιαίους, που εφαρμόστηκαν για πρώτη φορά από την Γερμανία, τους βιολογικούς, χημικούς, ατομικούς, οικονομικού αποκλεισμού κ.ά.
Όπως βλέπουμε πρόκειται συνήθως για μια σύγκρουση μεταξύ δυο παρατάξεων και το αποτέλεσμα είναι νίκη για τον νικητή και ήττα για τον ηττημένο.
Υπάρχει όμως ένας πόλεμος στην ανθρωπότητα που κρατά χρόνια και είναι ο πόλεμος εναντίον της τριχόπτωσης.
Πριν προχωρήσουμε θα πρέπει να προσωποποιήσουμε τον έναν αντίπαλο (τριχόπτωση) για να τον δώσουμε μια υπόσταση.
Ο άλλος αντίπαλος (παράταξη) είμαστε όλοι εμείς οι άντρες αλλά και μερικές γυναίκες που δίνουν την μάχη καθημερινά.
Ας γνωρίσουμε όμως τις δυο παρατάξεις.
Ο ένας αντίπαλος (τριχόπτωση) έχει την φήμη του αήττητου. Μπροστά του οι διάφοροι κακοί της ιστορίας όπως Αττίλας, ο Τζένκις Χαν η ο Αδόλφος Χίτλερ ωχριούν μπροστά του.
Αλλά ακόμη και φανταστικοί κακοί όπως αυτό στο τέλος ηττούνται.
Κατά την επιδρομή και επίθεση του δεν αφήνει τίποτα όρθιο. Είναι αδυσώπητος, σκληρός, άκαρδος και χωρίς οίκτο.
Όταν επιτίθεται στα κεφάλια μας είναι κάπως έτσι
World War II: Invasion of Poland
η έτσι
Napalm Bombing Run In Vietnam
και σε μερικούς άτυχους δυστυχώς εφαρμόζει ολοκληρωτικά και καταστροφικά όπλα που ισοπεδώνει τα πάντα και δεν αφήνει καμία ελπίδα για το μέλλον.
Atomic Bomb and Hiroshima
Ο άλλος αντίπαλος (εμείς) και μόνο στο άκουσμα του μας προκαλεί τρόμο και φόβο.
Και όταν το φέρει η μοίρα (κληρονομικότητα) να εμπλακούμε σε αυτό τον πόλεμο, τα αποτελέσματά του είναι καταστροφικά για όλους μας, τόσο από την άποψη της θυσίας του ανθρώπινου δυναμικού (τρίχες) όσο και ψυχικής οδύνης αλλά και από την καταστροφή της οικονομίας μας.
Πριν συνεχίσουμε να πούμε ότι ο τρομερός αυτός εχθρός έχει και κάποιες ευαισθησίες και διακρίνεται από κάποιο ιπποτισμό. Δεν χτυπά ποτέ γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Χτυπά εκτός λίγων εξαιρέσεων άντρες μετά τα 18. Αν και τα τελευταία χρόνια λόγου ίσως της ισότητας των δυο φύλων καμία φορά επιτίθεται και σε μερικές γυναίκες.
Επίσης στατιστικά θα επιτεθεί στο 70 % των αντρών αυτών και κατά 90 % για να μην πω στο 99 % αργά η γρήγορα θα τους νικήσει. Ο λόγος που αφήνει ένα ποσοστό άντρων ανέπαφο αλλά και σε αυτούς που χτυπά δεν τους τελειώνει ολοκληρωτικά (κλίμακα Norwood 7) είναι ότι δεν θέλει να τους νικήσει όλους γιατί αλλιώς δεν θα είχε πόλεμο και δεν θα είχε νόημα.
Ας δούμε τώρα τι όπλα έχουν οι δυο αντίπαλοι.
Ο εχθρός (τριχόπτωση) θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει στην αυτά
απέναντι σε αυτά εμείς έχουμε να αντιπαρατάξουμε συνήθως αυτά (ψευτοθεραπείες)
η αυτά
η στην καλύτερη των περιπτώσεων αυτά
τα μόνα όμως αξιόπιστα όπλα που έχουμε μέχρι στιγμής είναι
φιναστερίδη
και η μινοξιδίλη
δυστυχώς όμως ακόμη και αυτά με την πάροδο του χρόνου χάνονται τόσο σε αποτελεσματικότητα όσο σε ψυχικές και υλικές αντοχές. Ο εχθρός και αντοχές έχει και άπειρα αποθέματα πολεμικού υλικού.
Ας δούμε τώρα πως επιτίθεται ο εχθρός και την πορεία της μάχης.
Συνήθως χτυπά με ορμή και ξαφνικά κατά μέτωπο (κροτάφους). Εκεί είναι που οι πρώτοι μας στρατιώτες (τρίχες) πέφτουν ηρωικά.
TO OXI TOU 1940
Οι δεύτεροι γραμμή άμυνας είναι πιο ισχυρή και προβάλει κάποια σθεναρή αντίσταση (σαν την γραμμή μαζινό) τότε όμως ο εχθρός εφαρμόζει κυκλωτική κίνηση και επιτίθεται από πίσω (κορυφή) και τότε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Και η ιστορία το έχει δείξει άπειρες φόρες (κατάληψη Πολωνίας, Γαλλίας από τους γερμανούς) ακόμη και οι 300 του Λεωνίδα στο τέλος έχασαν.
300 - Final Battle
Βέβαια τα τελευταία χρόνια υπάρχει και μια εναλλακτική λύση αντιμετώπισης του εχθρού. Είναι αυτό της εκμίσθωσης μισθοφόρων (μεταμοσχευμένες τρίχες) που έχουν αποδείξει ότι δεν φοβούνται τον εχθρό και αντιμετωπίζουν με επιτυχία την μάχη.
Το πρόβλημα όμως εδώ είναι όπως και στο πραγματικό πόλεμο ότι οι μισθοφόροι και δαπανηροί είναι στην απόκτηση και συντήρηση τους (κόστος μεταμόσχευσης), αλλά και μετά την κατάργηση της λεγεώνας των ξένων είναι περιορισμένοι στον αριθμό (δότρια περιοχή)
Όμως επειδή είναι εν μέρει είναι ξένα σώματα και δεν έχουν συνοχή μεταξύ τους αν δεν υπάρχει ο κατάλληλος στρατηγός (γιατρός) τότε συμπεριφέρονται σαν άτακτες μονάδες που πολεμούν σε ξένη περιοχή και δεν την γνωρίζουν καλά (αφύσικο αποτέλεσμα)
Ακόμη όπως και σε κάθε πόλεμο δημιουργούνται συμμαχίες (hairloss forum) μεταξύ αμυνόμενων αλληλοβοηθώντας ο ένας των άλλων.
Δυστυχώς όμως ακόμη και σε αυτόν τον πόλεμο υπάρχουν αψιμαχίες μεταξύ των συμμάχων (διαφωνίες μελλών) που κάνουν την μάχη πιο δύσκολη και ευνοώντας έτσι την εμφάνιση κερδοσκόπων και μαυραγοριτών (όπως mexis).
Κλείνοντας φίλοι μου συμπολεμιστές, άλλη μια μέρα ξεκινά με τα όπλα μου και πολεμώ εναντίον του εχθρού. Μετά από τόσα χρόνια μάχης δεν ξέρω και εγώ πόσο θα αντέξω ελπίζοντας σε κανένα καλό νέο ή βοήθεια( θεραπεία).
Ακόμη όμως και αν κάποτε ηττηθούμε δεν έχει καμία σημασία, γιατί μπορεί να μας κυριέυσει ή σκλαβώσει το κεφάλι μας, αλλά την ψύχη μας ποτέ.
Μπορεί να χάσουμε αλλά θα πέσουμε τιμώμενοι στον αγώνα. Και ο αγώνας αυτός δεν είναι μάταιος αλλά μια ελπίδα για τις επόμενες γενιές που με την εμπειρία μας ίσως νικήσουν τον εχθρό μια για πάντα στο μέλλον. Εμάς όμως θα μας γράψει η ιστορία της τριχόπτωσης.
Ας πάμε λοιπόν στην μάχη ξανά
All Quiet on the Western Front (1979). Tragedy of blessed relief?
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Δεν νομίζω να σας λύπησε το τέλος. Το έκανα γιατί μου αρέσουν και λίγο τα μελό.
Εδώ είμαι ακόμη γεμάτος ελπίδα και όνειρα για το μέλλον για έναν καλύτερο κόσμο ανεξάρτητα αν έχουμε μαλλιά η όχι.
Σας αφιερώνω το τραγούδι.
What a Wonderful World - Louis Armstrong
Ελπίζω να σας άρεσε
