GeorgeToumpa
Member
Πρόσφατα καθώς έψαχνα στο ίντερνετ ανακάλυψα ένα “παιχνίδι” το ouija board. Διάβασα πάρα πολλά γιατί μου κίνησε το ενδιαφέρον και όσα περισσότερα μάθαινα έβλεπα ότι δεν είναι ένα απλό παιχνίδι!!
Με λίγα λόγια αποτελείτε από έναν πίνακα ο οποίος έχει αποτυπωμένα τα γράμματα της αλφαβήτου, τους αριθμούς απ’ το 0 μέχρι το 10, καθώς και τις λέξεις “ναι”, “όχι”, “αντίο” και “ευχαριστώ”. Στη μέση τοποθετείτε ένα ποτηράκι.
Σκοπός αυτού του “παιχνιδιού” είναι η επικοινωνία με πνεύματα ανθρώπων που έχουν πεθάνει και τα οποία συνήθως είναι χαμηλών αστρικών πεδίων. Τοποθετεί ο καθένας το δάχτυλό του στο ποτήρι και με ερωτήσεις που κάνει κάποιος, το ποτήρι μετακινείτε μόνο του και σχηματίζεται η απάντηση.
Προσωπική εμπειρία δεν έχω από κάτι τέτοιο αλλά σας παραθέτω δύο από τις ιστορίες που διάβασα..
«Ηταν 1 η ωρα το βραδι..Ειχαμε μολις γυρισει σπιτι ενος φιλου..6 ατομα και σκεφτηκαμε να παιξουμε το "Ποτηρακι" να δουμε πως ειναι..Ο φιλος μας,μας ειχε προειδοποιησει να μην το κανουμε ποσες φορες.Η περιεργια ομως μας εφαγε.Ειχαμε βαλει και βιντεοκαμερα με ειδικο φιλτρο να κοιταει στο τραπεζι για να αποδειξουμε οτι εινα αληθεια.Υπηρχε και ο σκυλος του παιδιου μεσα στο σπιτι(κοιμοταν σε μια γωνια).Αφου τα στισαμε ολα κανει ο φιλος μας την πρωτη ερωτηση.."Εισαι εδω πνευμα?"..Μετα απο 6 δευτερα το ποτηρακι με καποιες κινησεις πηγε στα γραμματα και σχηματισε την λεξη ναι.Εγω χεστηκα πανω μου(συγγνωμη για την εκφραση).Ολοι τρομαξαμε...Το παιχνιδι ειχε παρει σοβαρη μορφη...Αρχισαμε ενας ενας να του κανουμε ερωτησεις με την προυποθεση οτι δεν θα ρωτησουμε κατι επικινδυνα και ειδικα κατι που να αφορα το ΜΕΛΛΟΝ..Το ρωτησαμε απο που ηταν και μας ειπε απο Καστορια νομιζω.Ρωτησαμε πως πεθανε και μας ειπε πως κρεμαστηκε το 1876..Γενικα ανοιξαμε μια συζητηση..Εντομεταξυ ο σκυλος πηγαινε πανω κατω..(Εχω ακουσει οτι τα σκυλια και γενικοτερα τα ζωα μπορουν και βλεπουν τα πνευματα...δεν μπορω να αποδειξω οτι αληθευει).Η κασσετα ακομη βιντεοσκοπουσε..Σε καποια φαση εκανα την ερωτηση.."Τι πνευμα εισαι καλο η κακο?" και μας ειπε......."Κακο"...Σταματησαμε για λιγο...μεχρι που ακουστηκε η χειροτερη ερωτηση που θα μπορουσε να γινει..."Δειξε μας την δυναμη σου"...Περασαν 3 δευτερα και εσπασαν τα τζαμια απο ολο το σπιτι...τα παραθηρα και οι πορτες ανοιγοκλειναν...ολα τα γραμματα και οι αριθμοι ειχαν εξαφανιστει...περασαν 5 λεπτα οπου τα ειχαμε δει ολα μεχρι που ειδαμε το ποτηρι να σηκωνεται σε ενα υψος μισο μετρο κατω απο την λαμπα του σαλονιου και να εκτινασεται στον τοιχο οπου και εσπασε...»
«Μετά από λίγη ώρα μαζευτήκαμε 6 άτομα(3α/3γ) και ανεβήκαμε στον όροφο. Είχαμε συνεννοηθεί ότι θα κάνουμε ouija (οι γερμανοι το λένε και Ouiji ή Gläserrücken). Μάλιστα δεν έπρεπε να γίνει σε κάποιο από τα σπίτια μας, γιατί σε περίπτωση που κάποιο πνεύμα παγιδευόταν σε αυτή τη διάσταση, θα το στοίχειωνε.
Επειδή δεν βρήκαμε χαρτί μεγάλο, κάναμε το εξής κόλπο: Tα τραπέζια (που πλέον είχαν μαζευτεί) είχαν κάτι σαν μωσαικό, και από πάνω τζάμι. Γράψαμε με μαρκαδοράκι (που μας έδωσε το παιδί από τα φώτα) πάνω σε χαρτοπετσέτες τους αριθμούς (1-0), τα γράματα (Α-Ζ), ναι (Ja), όχι (Nein) και τέλος (Ende), και τις τοποθετήσαμε πάνω στο τραπέζι, κάτω από το τζάμι (για να μην μετακινούνται).
Κλείσαμε την μία πόρτα του δωματίου, αυτή που οδηγούσε στο χώλ και στη σκάλα, για να κατεβείς κάτω, σύραμε την άλλη πόρτα του δωματίου, που δεν ξέρω που οδηγούσε, (δεν έκλεινε εντελώς γιατί έβγαιναν καλώδια) και σβήσαμε τα φώτα. Να πω εδώ ότι δεν ήταν απόλυτη ησυχία (ακούγαμε από το ισόγειο τη μουσική, και φωνές από το διάδρομο) αλλά ήταν σαν να έρχονταν από μακριά και δεν ενοχλούσαν. Αναποδογυρίσαμε ένα ποτήρι μικρό(που παρεμπιπτόντως πρέπει να έχει χρησιμοποιηθεί), το τοποθετήσαμε στο κέντρο του τραπεζιού (εκεί που δεν έγραφε τίποτα), καθίσαμε όλοι γύρω από το τραπέζι, ακουμπήσαμε με ένα δάχτυλο ο καθένας πάνω στο ποτήρι, και ο πιο έμπειρος είπε (ακριβής μετάφραση): «Ζητώ από μια πνευματική ύπαρξη να επικοινωνήσει/εμφανιστεί (mitteilen) μέσω του ποτηριού». Και, αν έχεις τον Θεό σου, σχεδόν ταυτόχρονα έπεσε το ρεύμα (τόσα χρόνια στη Γερμανία δε θυμάμαι να έχει ξανασυμβεί). Αν και δεν πιστεύω, προφανώς τα έκανα πάνω μου. Η μια κοπέλα τα παράτησε και εξαφανίστηκε (μεταφορικά , κατέβηκε κάτω) και εμείς σταματήσαμε γιατί ήρθαν και άλλα άτομα στο δωμάτιο... τέσπα, έγινε ο σχετικός χαβαλές (η διακοπή κράτησε καμια 10αριά λεπτά) το είπαμε και στους άλλους και το πάρτυ συνεχίστηκε κανονικά (παρατήσαμε την ouija ).. μετά πήγαμε για πρωινό και είμαστε σώοι και οι 6!»
Αν γνωρίζει κάποιος επί του θέματος ή έχει κάποια σχετική εμπειρία περιμένω να την ακούσω.
Με λίγα λόγια αποτελείτε από έναν πίνακα ο οποίος έχει αποτυπωμένα τα γράμματα της αλφαβήτου, τους αριθμούς απ’ το 0 μέχρι το 10, καθώς και τις λέξεις “ναι”, “όχι”, “αντίο” και “ευχαριστώ”. Στη μέση τοποθετείτε ένα ποτηράκι.
Σκοπός αυτού του “παιχνιδιού” είναι η επικοινωνία με πνεύματα ανθρώπων που έχουν πεθάνει και τα οποία συνήθως είναι χαμηλών αστρικών πεδίων. Τοποθετεί ο καθένας το δάχτυλό του στο ποτήρι και με ερωτήσεις που κάνει κάποιος, το ποτήρι μετακινείτε μόνο του και σχηματίζεται η απάντηση.
Προσωπική εμπειρία δεν έχω από κάτι τέτοιο αλλά σας παραθέτω δύο από τις ιστορίες που διάβασα..
«Ηταν 1 η ωρα το βραδι..Ειχαμε μολις γυρισει σπιτι ενος φιλου..6 ατομα και σκεφτηκαμε να παιξουμε το "Ποτηρακι" να δουμε πως ειναι..Ο φιλος μας,μας ειχε προειδοποιησει να μην το κανουμε ποσες φορες.Η περιεργια ομως μας εφαγε.Ειχαμε βαλει και βιντεοκαμερα με ειδικο φιλτρο να κοιταει στο τραπεζι για να αποδειξουμε οτι εινα αληθεια.Υπηρχε και ο σκυλος του παιδιου μεσα στο σπιτι(κοιμοταν σε μια γωνια).Αφου τα στισαμε ολα κανει ο φιλος μας την πρωτη ερωτηση.."Εισαι εδω πνευμα?"..Μετα απο 6 δευτερα το ποτηρακι με καποιες κινησεις πηγε στα γραμματα και σχηματισε την λεξη ναι.Εγω χεστηκα πανω μου(συγγνωμη για την εκφραση).Ολοι τρομαξαμε...Το παιχνιδι ειχε παρει σοβαρη μορφη...Αρχισαμε ενας ενας να του κανουμε ερωτησεις με την προυποθεση οτι δεν θα ρωτησουμε κατι επικινδυνα και ειδικα κατι που να αφορα το ΜΕΛΛΟΝ..Το ρωτησαμε απο που ηταν και μας ειπε απο Καστορια νομιζω.Ρωτησαμε πως πεθανε και μας ειπε πως κρεμαστηκε το 1876..Γενικα ανοιξαμε μια συζητηση..Εντομεταξυ ο σκυλος πηγαινε πανω κατω..(Εχω ακουσει οτι τα σκυλια και γενικοτερα τα ζωα μπορουν και βλεπουν τα πνευματα...δεν μπορω να αποδειξω οτι αληθευει).Η κασσετα ακομη βιντεοσκοπουσε..Σε καποια φαση εκανα την ερωτηση.."Τι πνευμα εισαι καλο η κακο?" και μας ειπε......."Κακο"...Σταματησαμε για λιγο...μεχρι που ακουστηκε η χειροτερη ερωτηση που θα μπορουσε να γινει..."Δειξε μας την δυναμη σου"...Περασαν 3 δευτερα και εσπασαν τα τζαμια απο ολο το σπιτι...τα παραθηρα και οι πορτες ανοιγοκλειναν...ολα τα γραμματα και οι αριθμοι ειχαν εξαφανιστει...περασαν 5 λεπτα οπου τα ειχαμε δει ολα μεχρι που ειδαμε το ποτηρι να σηκωνεται σε ενα υψος μισο μετρο κατω απο την λαμπα του σαλονιου και να εκτινασεται στον τοιχο οπου και εσπασε...»
«Μετά από λίγη ώρα μαζευτήκαμε 6 άτομα(3α/3γ) και ανεβήκαμε στον όροφο. Είχαμε συνεννοηθεί ότι θα κάνουμε ouija (οι γερμανοι το λένε και Ouiji ή Gläserrücken). Μάλιστα δεν έπρεπε να γίνει σε κάποιο από τα σπίτια μας, γιατί σε περίπτωση που κάποιο πνεύμα παγιδευόταν σε αυτή τη διάσταση, θα το στοίχειωνε.
Επειδή δεν βρήκαμε χαρτί μεγάλο, κάναμε το εξής κόλπο: Tα τραπέζια (που πλέον είχαν μαζευτεί) είχαν κάτι σαν μωσαικό, και από πάνω τζάμι. Γράψαμε με μαρκαδοράκι (που μας έδωσε το παιδί από τα φώτα) πάνω σε χαρτοπετσέτες τους αριθμούς (1-0), τα γράματα (Α-Ζ), ναι (Ja), όχι (Nein) και τέλος (Ende), και τις τοποθετήσαμε πάνω στο τραπέζι, κάτω από το τζάμι (για να μην μετακινούνται).
Κλείσαμε την μία πόρτα του δωματίου, αυτή που οδηγούσε στο χώλ και στη σκάλα, για να κατεβείς κάτω, σύραμε την άλλη πόρτα του δωματίου, που δεν ξέρω που οδηγούσε, (δεν έκλεινε εντελώς γιατί έβγαιναν καλώδια) και σβήσαμε τα φώτα. Να πω εδώ ότι δεν ήταν απόλυτη ησυχία (ακούγαμε από το ισόγειο τη μουσική, και φωνές από το διάδρομο) αλλά ήταν σαν να έρχονταν από μακριά και δεν ενοχλούσαν. Αναποδογυρίσαμε ένα ποτήρι μικρό(που παρεμπιπτόντως πρέπει να έχει χρησιμοποιηθεί), το τοποθετήσαμε στο κέντρο του τραπεζιού (εκεί που δεν έγραφε τίποτα), καθίσαμε όλοι γύρω από το τραπέζι, ακουμπήσαμε με ένα δάχτυλο ο καθένας πάνω στο ποτήρι, και ο πιο έμπειρος είπε (ακριβής μετάφραση): «Ζητώ από μια πνευματική ύπαρξη να επικοινωνήσει/εμφανιστεί (mitteilen) μέσω του ποτηριού». Και, αν έχεις τον Θεό σου, σχεδόν ταυτόχρονα έπεσε το ρεύμα (τόσα χρόνια στη Γερμανία δε θυμάμαι να έχει ξανασυμβεί). Αν και δεν πιστεύω, προφανώς τα έκανα πάνω μου. Η μια κοπέλα τα παράτησε και εξαφανίστηκε (μεταφορικά , κατέβηκε κάτω) και εμείς σταματήσαμε γιατί ήρθαν και άλλα άτομα στο δωμάτιο... τέσπα, έγινε ο σχετικός χαβαλές (η διακοπή κράτησε καμια 10αριά λεπτά) το είπαμε και στους άλλους και το πάρτυ συνεχίστηκε κανονικά (παρατήσαμε την ouija ).. μετά πήγαμε για πρωινό και είμαστε σώοι και οι 6!»
Αν γνωρίζει κάποιος επί του θέματος ή έχει κάποια σχετική εμπειρία περιμένω να την ακούσω.
