Άκης
Administrator
Μερικά τρικ που χρησιμοποιούν οι εταιρίες, ώστε να μας κάνουν να αγοράσουμε τα προϊόντα τους.
Το 1957 εκδόθηκε το βιβλίο The Hidden Persuaders του Vance Packard, το οποίο ανέλυε πως οι εταιρίες χρησιμοποιούν διάφορα ψυχολογικά τρικ και υποσυνείδητα μηνύματα για να μας κάνουν να αγοράσουμε (ή να ψηφίσουμε) αυτό που θέλουν.
Μερικές δεκαετίες μετά, οι -διαφημιστικές- εταιρίες έχουν καλύτερα «όπλα» στην διάθεση τους. Διαδίκτυο, πιστωτικές κάρτες, κοινωνικά δίκτυα και καλύτερα ψυχολογικά τρικ, είναι μερικά από τα «εργαλεία» που χρησιμοποιούν για να μας κάνουν να πάρουμε αυτό που θέλουν (μερικά παρόμοια κόλπα χρησιμοποιούν και τα Σούπερ Μάρκετ).
Αν μάθεις τι κόλπα χρησιμοποιούν, τότε δεν θα πέφτεις στην παγίδα τους, ώστε να αγοράζεις πράγματα που σου είναι άχρηστα, τα οποία σε «σπρώχνουν» για να τα αγοράσεις, γιατί τα έχουν και οι άλλοι.
Το κόλπο της προώθησης το αναλαμβάνουν οι διαφημιστικές εταιρίες. Το θέμα διαφήμιση είναι μια μπίζνα εκατομμυρίων ευρώ. Άλλωστε θα γνωρίζεις ότι μια διαφήμιση σε κάποιο καλό τηλεοπτικό πρόγραμμα κοστίζει πολλά εκατομμύρια, τα οποία οι εταιρίες δεν τα «πετάνε» στον αέρα έτσι.
Το καλύτερο κόλπο είναι το σεξ, γι’αυτό και οι εταιρίες χρησιμοποιούν μοντέλα για να προωθήσουν ακριβά κυρίως προϊόντα. Δεν είναι τυχαίο που ακριβά προϊόντα που απευθύνονται σε άντρες έχουν δίπλα τους και κάποιο πανέμορφο μοντέλο να το «σπρώχνει», ενώ για γυναικεία προϊόντα -ομορφιάς- έχουν αδύνατες και όμορφες «μοντέλες» να τα διαφημίζουν.
Ωστόσο το κυριότερο τους είναι το λεγόμενο και ως «πρόταση». Με τον όρο πρόταση αναφέρουμε κάτι που μας δίνεται σαν ιδέα και το δεχόμαστε χωρίς να φέρουμε αντίρρηση. Οι προτάσεις είναι σχεδιασμένες για να «τρυπώνουν» στο υποσυνείδητο, όχι το συνειδητό.
Οι διαφημιστές για να μπορέσουν να προωθήσουν κάποιο προϊόν, χρησιμοποιούν τα συναισθήματα, γιατί αυτά είναι συνδεμένα με το υποσυνείδητο. Δεν τους ενδιαφέρει ο λογικός νους, μιας και αυτός επηρεάζεται από άλλους παράγοντες (πχ γεμάτη πιστωτική, ακριβό προϊόν κλπ). Το υποσυνείδητο είναι δυνατότερο του συνειδητού.
Τώρα μπορείς να καταλάβεις γιατί μερικοί διαφημιστές χρησιμοποιούν πράσινα ανθρωπάκια ή χαρούμενα φυτά που μιλούν, όταν θέλουν να προωθήσουν ένα προϊόν «πράσινο» ή «φυσικό». Σου φαίνεται λογικό να καπνίζεις τσιγάρο, επειδή ένας «καουμπόι» το κάνει; Σου φαίνεται λογικό να φοράς την ίδια αθλητική (και συνήθως ακριβή) φόρμα με τον αγαπημένο σου αθλητή;
Να χρησιμοποιείς κάποιο συγκεκριμένο αποσμητικό γιατί έχει άρωμα «φρεσκάδας»; Μπορεί να λες «εντάξει, μαλακίες» όταν το καλό σκεφτείς, αλλά οι εταιρίες δεν θέλουν να σκέφτεσαι, αλλά να ξοδεύεις.
Ο καλύτερος τρόπος για να το κάνουν αυτό, είναι όταν είσαι σε φάση «χαλαρώματος». Σε αυτήν την φάση του εγκεφάλου, σύμφωνα με έρευνες, μια ιδέα μπορεί να περάσει την φραγή του συνειδητού και να μπει ανενόχλητη στο υποσυνείδητο. Σε τέτοια φάση είναι όταν σκέφτεσαι κάτι και είσαι στα χαμένα, όταν ψωνίζεις αφηρημένα στο σούπερ μάρκετ (όχι δεν μπαίνουν τυχαία οι μουσικές τους επιλογές), όταν βλέπεις τηλεόραση κλπ.
Για την τηλεόραση συγκεκριμένα, έρευνες έχουν δείξει (αν και δεν χρειάζονται), ότι όταν κάποιος γυρνάει στο σπίτι του μετά από μια εξαντλητική ημέρα, συνήθως βλέπει τηλεόραση (και) για να χαλαρώσει (ή μπαίνει στα κοινωνικά «δίχτυα», κάτι που προσθέτω εγώ, μιας και η έρευνα που αναφέρω είναι σχετικά παλιά των κοινωνικών «διχτύων»).
Εκείνη την στιγμή είναι και η καλύτερη ευκαιρία για τις εταιρίες. Εσύ μπορεί να βαριέσαι τις διαφημίσεις, να τις συχαίνεσαι, αλλά το υποσυνείδητο που είναι πάντα και 100% σε ετοιμότητα, τις αποθηκεύει. Γι’αυτό και οι διαφημίσεις σε «βαρβάτα» τηλεοπτικά προγράμματα είναι πανάκριβες.
Ωστόσο τι είναι το συναίσθημα που χρειάζεται και αναφέρω παραπάνω; Φαντάσου ένα μικρό παιδί να γελάει και να κάθεται πάνω σε λάστιχα αυτοκινήτου (ή σε κάτι άλλο, δεν έχει και τόσο σημασία), ένα αυτοκίνητο με κάποιον γονέα να οδηγεί και με το παιδί τους στο πίσω κάθισμα, να τρέχει σε βροχερό δρόμο και να κινδυνεύει να ξεφύγει από την πορεία του, αλλά με τα λάστιχα X να μην γλιστράει αλλά να παραμένει στο δρόμο του. Το συναίσθημα του φόβου είναι ικανό να σε κάνει να αγοράσεις τα λάστιχα αυτά.
Ή σε μια διαφήμιση αναψυκτικού όπου κυριαρχεί η παρέα, οι γυναίκες (άρα σχέση, σεξ) και η χαρά. Υποσυνείδητα σου δηλώνει ότι θα έχεις τα ίδια και εσύ ή επιθυμείς κατά βάθος να τα έχεις και συνδέεις το προϊόν αυτό με την χαρά που θα ένιωθες αν ήσουν και εσύ σε αυτήν την παρέα.
Ωστόσο το καλύτερο είναι όταν στην καλύτερη σκηνή της ταινίας, εκεί που κυριαρχεί η ένταση (πχ δολοφονία, χωρισμός, αποκάλυψη κάποιου μυστικού κλπ) να σου «κόβουν» την ταινία για να βάλουν διαφημίσεις. Δεν είναι μαλάκες όσοι το κάνουν, όσο και να σπάζεσαι που σε «έκοψαν» στο καλύτερο και να τους καταριέσαι. Εκείνη η στιγμή είναι η καλύτερη, γιατί είσαι γεμάτος συναισθήματα.
Παρόμοια κόλπα χρησιμοποιούν και οι πολιτικοί για να τους ψηφίσουν, συνήθως εκεί έχει να κάνει με τον τόνο της φωνής και την στάση τους όταν λένε για την αντιπολίτευση και τα δικά τους σκληρά μέτρα (αγριεύουν) ή όταν λένε ότι είναι μαζί με το λαό (γλυκάδα φωνής), καθώς και την στάση του σώματος τους.
Αυτά είναι μερικά από τα κόλπα των εταιριών. Μπορώ να προσθέσω πάρα πολλά, αλλά δεν χωράνε σε ένα θέμα. Ωστόσο φαντάζομαι πήρες μια ιδέα από το τι κόλπα χρησιμοποιούν οι εταιρίες για να σε βάλουν στο τρυπάκι να αγοράζεις συνεχώς και ας μην χρειάζεσαι κάτι.
Μπορείς να διαβάσεις και το βιβλίο «Buyology: Truth and Lies About Why We Buy«.
Το 1957 εκδόθηκε το βιβλίο The Hidden Persuaders του Vance Packard, το οποίο ανέλυε πως οι εταιρίες χρησιμοποιούν διάφορα ψυχολογικά τρικ και υποσυνείδητα μηνύματα για να μας κάνουν να αγοράσουμε (ή να ψηφίσουμε) αυτό που θέλουν.
Μερικές δεκαετίες μετά, οι -διαφημιστικές- εταιρίες έχουν καλύτερα «όπλα» στην διάθεση τους. Διαδίκτυο, πιστωτικές κάρτες, κοινωνικά δίκτυα και καλύτερα ψυχολογικά τρικ, είναι μερικά από τα «εργαλεία» που χρησιμοποιούν για να μας κάνουν να πάρουμε αυτό που θέλουν (μερικά παρόμοια κόλπα χρησιμοποιούν και τα Σούπερ Μάρκετ).
Αν μάθεις τι κόλπα χρησιμοποιούν, τότε δεν θα πέφτεις στην παγίδα τους, ώστε να αγοράζεις πράγματα που σου είναι άχρηστα, τα οποία σε «σπρώχνουν» για να τα αγοράσεις, γιατί τα έχουν και οι άλλοι.
Το κόλπο της προώθησης το αναλαμβάνουν οι διαφημιστικές εταιρίες. Το θέμα διαφήμιση είναι μια μπίζνα εκατομμυρίων ευρώ. Άλλωστε θα γνωρίζεις ότι μια διαφήμιση σε κάποιο καλό τηλεοπτικό πρόγραμμα κοστίζει πολλά εκατομμύρια, τα οποία οι εταιρίες δεν τα «πετάνε» στον αέρα έτσι.
Το καλύτερο κόλπο είναι το σεξ, γι’αυτό και οι εταιρίες χρησιμοποιούν μοντέλα για να προωθήσουν ακριβά κυρίως προϊόντα. Δεν είναι τυχαίο που ακριβά προϊόντα που απευθύνονται σε άντρες έχουν δίπλα τους και κάποιο πανέμορφο μοντέλο να το «σπρώχνει», ενώ για γυναικεία προϊόντα -ομορφιάς- έχουν αδύνατες και όμορφες «μοντέλες» να τα διαφημίζουν.
Ωστόσο το κυριότερο τους είναι το λεγόμενο και ως «πρόταση». Με τον όρο πρόταση αναφέρουμε κάτι που μας δίνεται σαν ιδέα και το δεχόμαστε χωρίς να φέρουμε αντίρρηση. Οι προτάσεις είναι σχεδιασμένες για να «τρυπώνουν» στο υποσυνείδητο, όχι το συνειδητό.
Οι διαφημιστές για να μπορέσουν να προωθήσουν κάποιο προϊόν, χρησιμοποιούν τα συναισθήματα, γιατί αυτά είναι συνδεμένα με το υποσυνείδητο. Δεν τους ενδιαφέρει ο λογικός νους, μιας και αυτός επηρεάζεται από άλλους παράγοντες (πχ γεμάτη πιστωτική, ακριβό προϊόν κλπ). Το υποσυνείδητο είναι δυνατότερο του συνειδητού.
Τώρα μπορείς να καταλάβεις γιατί μερικοί διαφημιστές χρησιμοποιούν πράσινα ανθρωπάκια ή χαρούμενα φυτά που μιλούν, όταν θέλουν να προωθήσουν ένα προϊόν «πράσινο» ή «φυσικό». Σου φαίνεται λογικό να καπνίζεις τσιγάρο, επειδή ένας «καουμπόι» το κάνει; Σου φαίνεται λογικό να φοράς την ίδια αθλητική (και συνήθως ακριβή) φόρμα με τον αγαπημένο σου αθλητή;
Να χρησιμοποιείς κάποιο συγκεκριμένο αποσμητικό γιατί έχει άρωμα «φρεσκάδας»; Μπορεί να λες «εντάξει, μαλακίες» όταν το καλό σκεφτείς, αλλά οι εταιρίες δεν θέλουν να σκέφτεσαι, αλλά να ξοδεύεις.
Ο καλύτερος τρόπος για να το κάνουν αυτό, είναι όταν είσαι σε φάση «χαλαρώματος». Σε αυτήν την φάση του εγκεφάλου, σύμφωνα με έρευνες, μια ιδέα μπορεί να περάσει την φραγή του συνειδητού και να μπει ανενόχλητη στο υποσυνείδητο. Σε τέτοια φάση είναι όταν σκέφτεσαι κάτι και είσαι στα χαμένα, όταν ψωνίζεις αφηρημένα στο σούπερ μάρκετ (όχι δεν μπαίνουν τυχαία οι μουσικές τους επιλογές), όταν βλέπεις τηλεόραση κλπ.
Για την τηλεόραση συγκεκριμένα, έρευνες έχουν δείξει (αν και δεν χρειάζονται), ότι όταν κάποιος γυρνάει στο σπίτι του μετά από μια εξαντλητική ημέρα, συνήθως βλέπει τηλεόραση (και) για να χαλαρώσει (ή μπαίνει στα κοινωνικά «δίχτυα», κάτι που προσθέτω εγώ, μιας και η έρευνα που αναφέρω είναι σχετικά παλιά των κοινωνικών «διχτύων»).
Εκείνη την στιγμή είναι και η καλύτερη ευκαιρία για τις εταιρίες. Εσύ μπορεί να βαριέσαι τις διαφημίσεις, να τις συχαίνεσαι, αλλά το υποσυνείδητο που είναι πάντα και 100% σε ετοιμότητα, τις αποθηκεύει. Γι’αυτό και οι διαφημίσεις σε «βαρβάτα» τηλεοπτικά προγράμματα είναι πανάκριβες.
Ωστόσο τι είναι το συναίσθημα που χρειάζεται και αναφέρω παραπάνω; Φαντάσου ένα μικρό παιδί να γελάει και να κάθεται πάνω σε λάστιχα αυτοκινήτου (ή σε κάτι άλλο, δεν έχει και τόσο σημασία), ένα αυτοκίνητο με κάποιον γονέα να οδηγεί και με το παιδί τους στο πίσω κάθισμα, να τρέχει σε βροχερό δρόμο και να κινδυνεύει να ξεφύγει από την πορεία του, αλλά με τα λάστιχα X να μην γλιστράει αλλά να παραμένει στο δρόμο του. Το συναίσθημα του φόβου είναι ικανό να σε κάνει να αγοράσεις τα λάστιχα αυτά.
Ή σε μια διαφήμιση αναψυκτικού όπου κυριαρχεί η παρέα, οι γυναίκες (άρα σχέση, σεξ) και η χαρά. Υποσυνείδητα σου δηλώνει ότι θα έχεις τα ίδια και εσύ ή επιθυμείς κατά βάθος να τα έχεις και συνδέεις το προϊόν αυτό με την χαρά που θα ένιωθες αν ήσουν και εσύ σε αυτήν την παρέα.
Ωστόσο το καλύτερο είναι όταν στην καλύτερη σκηνή της ταινίας, εκεί που κυριαρχεί η ένταση (πχ δολοφονία, χωρισμός, αποκάλυψη κάποιου μυστικού κλπ) να σου «κόβουν» την ταινία για να βάλουν διαφημίσεις. Δεν είναι μαλάκες όσοι το κάνουν, όσο και να σπάζεσαι που σε «έκοψαν» στο καλύτερο και να τους καταριέσαι. Εκείνη η στιγμή είναι η καλύτερη, γιατί είσαι γεμάτος συναισθήματα.
Παρόμοια κόλπα χρησιμοποιούν και οι πολιτικοί για να τους ψηφίσουν, συνήθως εκεί έχει να κάνει με τον τόνο της φωνής και την στάση τους όταν λένε για την αντιπολίτευση και τα δικά τους σκληρά μέτρα (αγριεύουν) ή όταν λένε ότι είναι μαζί με το λαό (γλυκάδα φωνής), καθώς και την στάση του σώματος τους.
Αυτά είναι μερικά από τα κόλπα των εταιριών. Μπορώ να προσθέσω πάρα πολλά, αλλά δεν χωράνε σε ένα θέμα. Ωστόσο φαντάζομαι πήρες μια ιδέα από το τι κόλπα χρησιμοποιούν οι εταιρίες για να σε βάλουν στο τρυπάκι να αγοράζεις συνεχώς και ας μην χρειάζεσαι κάτι.
Μπορείς να διαβάσεις και το βιβλίο «Buyology: Truth and Lies About Why We Buy«.