@singer διαφωνω σε αρκετά από αυτά που λες .Ο κοινωνικός περίγυρος Χεστηκε αν εσύ είσαι καραφλος η Όχι.Οποιοσδηποτε άνθρωπος με ένα Α επίπεδο δεν πρόκειται να σχολιάσει αρνητικα για αυτό. Για την περούκα όμως σε διαβεβαιώ πως όλοι θα σχολιάσουν κάτι για αυτό, Όχι μπροστά σου βέβαια. Γιατί όπως είπα φανερώνει αδυναμία,αδυναμία αποδοχής μιας συγκεκριμένης κατάστασης. Κ αυτό για έναν άντρα δεν είναι αποδεκτό.
Κ σαφώς είναι ότι πιο ξενερωτικο για μια γυναίκα, αν προσπαθείς να την ρίξεις. Ένας άντρας που δεν έχει αυτοπεποίθηση κ δεν πατάει γερα στα πόδια του δεν πρόκειται να ρίξει καμμία σωστή γυναίκα.
Βεβαια όπως είπα το σημαντικό κ το ζητούμενο είναι να αισθάνεσε εσύ καλά, αν αυτό έχει επιτευχθεί, τότε το εγχείρημα σου είναι πετυχεμμενο .
Ολα αυτα που γραφεις τα ελεγα και εγω στον εαυτο μου,για χρονια, ειχα αποδεχθει την μοιρα μου (της καραφλας) και βαδιζα την ζωη μου ,παρατηρησα ομως την γυναικα μου ,την αδελφη μου αλλα και αλλες γυναικες ποσο πολυ αναπτερωνεται το ηθικο τους οταν <<φτιασιδωνονται>>,και ειπα στον εαυτο μου γιατι οχι και εμεις οι αντρες .Τοτε αποφασισα να αγορασω μια περουκα μιας και δεν γινοταν τιποτα ,οχι για να αρεσω στους αλλους αλλα να αισθανομαι εγω καλα(καμμια σχεση με την αυτοπεποιθηση-αυτοεκτιμηση),να το πω αλλιως να κανω μια αλλαγη ενα διαφορετικο λουκ(δεν διεκδικω κανεναν τιτλο ομορφιας ουτε θα το παιξω γκομενος).Στην αρχη μολις την φορεσα ενοιωσα καπως περιεργα ,γιατι τοσα χρονια ελεγα αυτα που γραφεις εσυ και αλλοι ,και ειχα μια αυτορατσιστικη καταπιεση ,την 2η την3η φορα ομως αρχισε να μου αρεσει η εμφανιση μου κοιταζομουν στον καθρεφτη και μου αρεσε ,πιστευω πως τοσα χρονια με ενοχλουσε η καραφλα και δεν το ειχα καταλαβει η δεν το δεχομουν σκεπτομενος ολα αυτα.Γραφεις πως φανερωνει αδυναμια,ολα αυτα ομως ισχυουν απο τον περιγυρο μας ,δηλ.αν ηταν αποδεκτη η περουκα θα την φορουσαμε ολοι ,ποιος δεν θελει πυκνο μαλι?? (υπαρχουν προσθετα πολυ καλης ποιοτητας) ,εδω ειναι και το παραδοξο,γραφουν πολλοι <<τα ξυριζω ολα,και τους γραφω>> τους γραφεις γιατι σε ενοχλει ,θα ηθελες πυκνο μαλι αλλα φοβασαι τον περιγυρο τα λογια του κοσμου,αν μπορουσες να τους γραψεις (οχι εσυ) θα την φοραγες και θα καμαρωνες(οπως κανω εγω)ολα ειναι στο μυαλο.
Γιατι φιλε μου να εξαρτω και να ζω την ζωη μου συμφωνα με τα <<θελω-πρεπει>>των αλλων και να μην μου αρεσω??πιστεψε με πως μου αρεσω τοσο πολυ ,που αν η συζυγος με απειλουσε με διαζυγιο θα χωριζα,αν οποιοσδηποτε φιλος η συνεργατης μου πει οτιδηποτε δενεχω κανενα θεμα να του κοψω και την καλημερα,αν γνωρισω (λεμε τωρα ,αφου ειμαι παντρεμενος)γκομενα θα της το πω αν φυγει αδιαφορω,αν μου πουν θα σου φερουμε τις καλυτερες γκομενες του κοσμου αλλα θα εισαι οπως πριν ,διαλεγω περουκα.Αποφασησα να γραψω στο φορουμ λογω αυτης της λυτρωσης που ειδα στον εαυτο μου ,οπως ειπα μαλλον με ενοχλουσε αλλα δεν το παραδεχομουν ,ελεγα αυτα που λενε ολοι <<τους γραφω>>,η αληθεια ειναι ομως πως δεν τους εγραφα ,αλλα δεν ειχα το θαρρος να αντιμετωπισω τα σχολια του περιγυρου στην περιπτωση του προσθετου (ειπα πως δεν μπορουσα να κανω κατι αλλο ).
Καταλαβαινω πως ο κοσμος χεστηκε με το πως ειμαι εγω,μα δεν το κανω για τον κοσμο αλλα για μενα,και πραγματικα αδιαφορω αν δειχνει αδυναμια(αφου δειχνει αδυναμια ,τοτε δεν χεστηκε ο κοσμος,αλλα του αρεσουν τα πικροχολα σχολια)