Λοιπον καιρο τωρα διαβαζω ασυναρτησιες σε ενα θεμα με το οποιο εχω ασχοληθει 15 χρονια!!!
Αυτο ειναι το θεμα της διατροφης...
Ο ανθρωπος ειναι χορτοφαγος κ αλλες τετοιες παπ@ριες....
Παρακατω παραθετω ενα κειμενο (οχι δικο μου) κ περιμενω ειδικα τον panolydio να το διαβασει/σχολιασει...
Θα καταλαβεις Πανο οτι για σενα με αυτα τα μυαλα,ερχονται δυσκολες μερες αν συνεχισεις ετσι,γιατι για πολλα χρονια χορτοφαγο δεν σε κοβω...
Ξυπνα οσο ειναι νωρις!!!!!!!!!!
Το σκέπτομαι αρκετό καιρό. Και αποφάσισα,εν τέλει, να βάλω κάτω τις σκέψεις μου μήπως και οι προβληματισμοί μου αποτυπωθούν λίγο πιο καθαρά. Να σημειώσω ξεκινώντας: αυτό το κείμενο δεν έχει κανένα 'τόνο' ούτε συγκεκριμένους παραλήπτες. Είμαστε κάποιοι άνθρωποι που δεν μας αρέσει να δηλώνουμε φανατικά τις απόψεις μας. Ή δεν τις 'δηλώνουμε΄καν. Είναι αυτές και απλώς παρατίθενται εδώ προς ανάγνωση και προβληματισμό για όποιον έχει τη διάθεση και το χρόνο.Αυτό και μόνο.
Με λένε Ελευθερία. Είμαι 36 1/2 ετών. Εδώ και 12-13 χρόνια διδάσκω καθημερινά Αshtanga Vinyasa Yoga. Να πω ότι πριν, έχω σπουδάσει χορό επαγγελματικά και έχω εργαστεί ως χορεύτρια, δασκάλα χορού, χορογράφος. Από 3 ετών κάνω συστηματικά 'σωματική' άσκηση. Δεν τοποθετώ τη yoga στη σωματική άσκηση. Αλλά όποιος γνωρίζει τί είναι η ashtanga yoga θα συμφωνήσει πως ναι, το σώμα ασκείται και μάλιστα έντονα.
Ήμουν χορτοφάγος για 9 χρόνια. Από το 2001 μέχρι το 2010. Επίσης, έχω ολική δυσανεξία στη λακτόζη άρα δεν έχω πιει ποτέ μου γάλα. Τρώω ελάχιστα τυριά πoυ έχουν αποβάλλει κατα τη 'ζύμωση' τους τη λακτόζη. Η κατάσταση της υγείας μου κατα την χορτοφαγική μου περίοδο ήταν η εξής: Τα πρώτα 4 έτη η υγεία μου ήταν εξαιρετική. Ξαφνικά, όλες οι εντάσεις από το σώμα μου και από το μυαλό μου σχεδόν εξαφανίστηκαν. Οι αιματολογικές μου εξετάσεις ήταν ανέλπιστα καλές. Είχα ανεβάσει τον αιματοκρίτη μου από 32% σε 39,5% νούμερο το οποίο ήταν υπερβολικά ψηλό για κάποιον που πάντα φλέρταρε με την αναιμία (έχω περάσει πολλά χρόνια της ζωής μου με αιματοκρίτη κάτω του 30%). Τη δεύτερη 4ετία-5ετία τα πράγματα άλλαξαν. Η διατροφή μου παρέμενε προσεγμένη όπως και την πρώτη.
Όμως κάτι δεν πήγαινε καλά. Άρχισα να χάνω δυνάμεις και να αισθάνομαι εξάντληση. Κάποιες φορές, ο λόγος για τον οποίο ήμουν κυρίως χορτοφάγος, η yoga , δεν μπορούσε να γίνει λόγω αδυναμίας. Το πρωινό ξύπνημα ήταν μαρτύριο. Κυριολεκτικά σερνόμουν. Μέσα στη δεύτερη 5ετία γέννησα 2 παιδιά και συνέχισα να 'εργάζομαι' πολύ. Τα παιδιά αυτά θήλασαν από 12 και 15 μήνες το καθένα. Εξακολουθούσα να είμαι χορτοφάγος. Ο αιματοκρίτης είχε πέσει πάρα πολύ, η φεριτίνη δεν υπήρχε , το ζάχαρο ακριβώς στο επιτρεπτό όριο.
Η πρώτη μου γέννα ήταν με καισαρική ενώ η δεύτερη με φυσιολογικό τοκετό. Ακριβώς επειδή δεν υπήρχε προηγούμενο, στη δεύτερη γέννα συνέβη ένα μεγάλο εσωτερικό τραύμα το οποίο προκάλεσε έντονη αιμοραγία και χρειάστηκα μετάγγιση αίματος. Βγήκα από το μαιευτήριο - ευτυχώς για την περίπτωση μου δεν είχα γεννήσει στο σπίτι- με αιματοκρίτη 13%. Ο ψύχραιμος γυναικολόγος μου στην ερώτηση ' τί να κάνω;' μου είπε ' δεν βρίσκω λόγο να ξεκινήσεις το κρέας αν αισθάνεσαι ότι ανακτάς τις δυνάμεις σου'. Έτσι και έκανα. Υπομονή και ακόμα καλύτερη διατροφή.. Ο δεύτερος μου γιος διαγνώσθηκε με αναιμία στην ηλικία του ενός έτους. Δεν υπήρχε κάποιο άλλο ζήτημα έκτος του ότι αυτός από τον οποίο έτρωγε, εγώ στην προκειμένη, είχε 'άδειες' αποθήκες παρά τα συμπληρώματα σιδήρου.
Οι θηλάζουσες δεν είναι καθόλου περίεργο να παρουσιάσουν ελλείψεις μιας και τα μωρά λαμβάνουν τα απαιτούμενα όπως και να έχει. Τα τελευταία χρόνια έπαιρνα συμπληρώματα διατροφής- φυτικά πάντα- για να ενισχύσω το σίδηρο, τη φεριτίνη, την αιμοσφαιρίνη μου. Και 1 περίπου χρόνο μετά τη γέννηση του δεύτερου μου γιου - τότε που άρχισε να φαίνεται η αναιμία του- άρχισε να χτυπάει το καμπανάκι. Αισθανόμουν πολύ περίεργα που 2-3 χρόνια έπαιρνα καθημερινά συμπληρώματα διατροφής. Σκεφτόμουν ότι αυτό δεν είναι υγεία. Το να πρέπει δηλαδή να συντηρούμαι με συμπληρώματα, έστω τα απαραίτητα. Και μάλιστα κάνοντας ομοιοπαθητική από το 2001 , πέρνω ελάχιστα ομοιοπαθητικά σε περιπτώσεις πραγματικής ανάγκης. Δεν είμαι συνηθισμένη στο οποιοδήποτε 'χαπάκωμα'. (γράφοντας τώρα εδώ διαπιστώνω ότι μάλλον η ομοιοπαθητική δεν συνάδει με την χορτοφαγία: τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι είτε φυτικά , είτε ορυκτά,είτε ζωικά. Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί...)
Εν το μεταξύ το σώμα μου παρουσίαζε μία νέα κατάσταση. Δεν είχα 'παχύνει' αλλά αισθανόμουν ότι οι μύς μου είχαν ατροφήσει και γι'αυτό αισθανόμουν τέτοια αδυναμία που με εμπόδιζε στο να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητα μου, στη δουλειά μου ,στο να σηκώνω και να βοηθάω τα παιδιά μου. Σε ένα παιδικό πάρτυ το 2010 καθόμουν δίπλα στο τραπέζι με τα φαγητά. Κάτι μύριζε έντονα . Ήταν ένα πιάτο με σαλάμι αέρος.Δεν θυμαμαι ως ενήλικας να έχω φάει ποτέ σαλάμι αέρος. Το κοίταξα. Και μετά από ένα μούδιασμα στο στόμα και έντονη έκκριση σάλιου άπλωσα το χέρι μου. Πριν το πάρω, λες και κάποιος έπρεπε να με απενοχοποιήσει είπα στον άντρα μου: θα το φάω. Και εκείνος μου είπε ' άμα το θέλεις να το φας.' Έφαγα 8-9 φέτες σαλάμι αέρος μετά από 9 χρόνια χορτοφαγίας. Δεν θυμάμαι να μου άρεσε. Αλλά αισθάνθηκα ακαριαία σαν κάποιος να μου είχε κάνει ένεση στην πλάτη με κάτι σαν αμφεταμίνες, αδρεναλίνη, ντόπα. Η λέξη που ταιριάζει εδώ είναι 'στηλώθηκα'...
Άφησα να περάσουν 2 μήνες...Το επεξεργαζόμουν στο μυαλό μου πολύ και σκεφτόμουν πώς πρέπει να κινηθώ. Αποφάσισα να ξεκινήσω σιγά σιγά το κρέας. Από τότε και μέχρι σήμερα τρώω κρέας με κάποια διαλείμματα.Φροντίζω να τρώω μόνο όταν το έχω ανάγκη.Και το κρέας αυτό έρχεται κατά κύριο λόγο από την Κρήτη από το χωριό μας. Ξέρουμε πού και πώς ζουν τα ζωάκια. Τα μεγαλώνουν οι θείοι μου , τα ξαδέλφια μου. Εξυπακούεται ότι με πιάνει αηδία με ό,τι συμβαίνει στις μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες. Αναστατώνομαι και απελπίζομαι στη σκέψη των βασανισμών που περνούν τα ζώα μέσα στα κλουβιά τους...Αλλά αυτό θέλω να πιστεύω ότι είναι αυτονόητο για κάθε λογικό και συνειδητοποιημένο άνθρωπο.
Τον Ιανουάριο του 2013 και για πρώτη φορά μετά τη δεύτερη γέννα μου - 4 χρόνια και 3 μήνες μετά- διαπίστωσα ότι αρχίζει επιτέλους να φτάχνει λίγο ο αιματοκρίτης μου. Το αίμα δεν αναπληρώνεται εύκολα και σύμφωνα με πολλές μη-δυτικές παραδόσεις δεν μετράει μόνο η ποιότητα αλλά και η ποσότητα. Στα 9 χρόνια χορτοφαγίας είχα επισκεφτεί 2 διατροφολόγους. Και οι δύο γυναίκες που ασχολούνται με την Ολιστική διατροφή.(Γυναίκα είναι και η ομοιοπαθητικός που επισκέπτομαι εδώ και 12 χρόνια). Και οι 2 διατροφολόγοι είναι πολύ γνωστές στο χώρο τους. Και οι 2 μου είπαν τα ίδια ακριβώς πράγματα. Και οι 2 ήταν για 30-35 χρόνια χορτοφάγοι. Και μετά τα 60 είχαν πολύ σοβαρά προβλήματα με τα αγγεία τους καθώς και με τα οστά τους. Ξεκίνησαν να τρώνε λίγο κρέας μετά τα 60. Και οι δύο μου μίλησαν για νέες έρευνες που έχουν γίνει και που, πέραν από τα εκπληκτικά 'θετικά' της χορτοφαγίας, μιλούν και για τα προβλήματα που παρουσιάζονται στις γυναίκες χορτοφάγους μετά από κάποια ηλικία.
Βρισκόμαστε λοιπόν στην περίοδο όπου στους χίππις των 60'ς- 70'ς, στα πρώτα new age κύματα, μπορούν να φανούν τα αποτελέσματα της χορτοφαγίας. Όχι μόνο των θετικών όμως... Με συμβούλευσαν να ξεκινήσω άμεσα να τρώω λίγο κρέας. Δεν το είχα κάνει τότε. Το έκανα μετά το περιστατικό που περιέγραψα παραπάνω με το σαλάμι. Στην τρίτη -σπουδαία !- ολιστική διατροφολόγο πήγα πριν 1 χρόνο γιατί καταλάβαινα ότι συνέρχομαι σιγά σιγά από την ταλαιπωρία που είχα περάσει. Και παρουσιάστηκα σε αυτή λέγοντας ότι 'θέλω να δούμε πώς μπορώ πάλι να γίνω χορτοφάγος και να έχω σαν βάση της διατροφής μου τις ωμές τροφές'. Όταν χρειάστηκε να εξετάσει τη γλώσσα μου όπως γίνεται στην κινέζικη ιατρική, η πολύ ζεν μέχρι τότε διατροφολόγος κόντεψε να πηδήξει κυριολεκτικά από το μπαλκόνι-στο μπαλκόνι με εξέταζε.Μου είπε ότι πρέπει να τρώω κρέας αν όχι κάθε μέρα έστω 3-4 φορές την εβδομάδα και αποκλειστικά κόκκινο κρέας. Σε σχέση με τα ωμά δεν προλάβαμε να συζητήσουμε.
Έφυγα από εκεί μετά από 3 ώρες με μία συγκεκριμένη διατροφή αποκλειστικά με βρασμένες ή σε ατμό τροφές για 21 μέρες και κρέας. Μάλιστα, κάποιος 'συνάδελφος' όταν του είπα ότι πήγα σε μία διατροφολόγο και μου είπε να τρώω κρέας μου είπε 'μα καλά γιατί δεν πήγες σε ολιστικό διατροφολόγο'...Υπάρχουν ακόμα ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο-ευτυχώς. Οι προβληματισμοί που θέτω εδώ είναι οι εξής: -Το να πέρνεις συμπληρώματα διατροφής για να μπορείς να συντηρείσαι ως χορτοφάγος ή vegan εμπίπτει στην 'καλή υγεία'; -'Οσοι είμαστε 0 ομάδα αίματος - και είμαστε πολλοί - μήπως έχουμε άλλες ανάγκες; Γνωρίζουν όλοι τί γίνεται με τις ομάδες αίματος και τί διαφορά έχει η 0 από την ΑΒ που είναι εύρημα των τελευταίων 500 ετών; Δεν μιλάω για δίαιτα σύμφωνα με την ομάδα αίματος...λέω εδώ ότι ναι, οι πρώτοι άνθρωποι ήταν κυνηγοί..
Αυτοί οι άνθρωποι σχημάτισαν την πρώτη ομάδα αίματος στον πλανήτη μας, την ομάδα 0 και μετά, ανα τους αιώνες, σχηματίστηκαν και οι άλλες με πιο πρόσφατη την ΑΒ ,τους διατροφικά χαμαιλέοντες. -Πώς γίνεται όλοι να δίνουν συμβουλές και κάποιοι χορτοφάγοι να προσπαθούν να παρασύρουν και άλλους χωρίς να λαμβάνουν στα υπόψην τους την υγεία,ιδιοσυγκρασία, πραγματικές ανάγκες κάποιου άλλου; Είναι όλοι ειδικευμένοι διατροφολόγοι ή θεωρούν ότι η δική τους εμπειρία είναι αρκετή ; Όσοι ασχολούμαστε με κάτι ολιστικό -μεγάλη κουβέντα...για όσους το βλέπουμε έτσι τέλος πάντων..-μήπως πρέπει να βλέπουμε όποιον έχουμε μπροστά μας ολιστικά; -Έχει κανείς παρατηρήσει ότι τα περισσότερα άρθρα περί χορτοφαγίας γράφονται από άντρες; -Οι γυναίκες λοιπόν που χάνουμε τόσο αίμα με την περίοδο και γεννάμε έχουμε τις ίδιες ανάγκες με τους άντρες; -Όσοι έχουμε επιλέξει να ζούμε σε μία τερατούπολη (βλέπε Αθήνα) έχουμε τις ίδιες ανάγκες με όσους ζουν στη φύση; -Θέλω να πιστεύω ότι όλοι οι χορτοφάγοι τρέφονται αποκλειστικά με βιολογικά προϊόντα ή προιόντα μέσω παραγωγών απευθείας στην κουζίνα τους απο ελεγμένες καλλιέργιες. Γιατί είναι προφανές ότι, χορτοφαγία και super market δεν πάνε μαζί.. -
Μήπως είναι κάπως ελιτίστικο , τη σήμερον ημέρα, στην Ελλάδα με τις δεδομένες συνθήκες οπού υπάρχει κόσμος που κυριολεκτικά πεινάει να μιλάμε για χορτοφαγία; Καταννοεί κανείς πόσα χρήματα χρειάζεται μία οικογένεια για να τραφεί χορτοφαγικά ή ακόμα και ένας άνθρωπος μόνος του; -Μήπως πρέπει λοιπόν η χορτοφαγία να μπαίνει σε ένα γενικότερο πλαίσιο έτσι ώστε να έχει νόημα; Μαθήτρια μου που δούλευε στην Αφρική μου περιέγραφε ότι οι άνθρωποι τρώνε μαϊμουδες και περιστερια..Θα πάει κάποιος άραγε να πει σε αυτόν τον πατέρα που θέλει να ταίσει το παιδί του 'μα τί κάνεις;' Θα συζητήσουμε το ότι ο κόσμος στις λαϊκές -και όχι μόνο- γειτονιές της Αθήνας τρώει σε φαστ-φουντ και σουβλατζίδικα; Έχει δει κανείς -επιμένω-πόσο κοστίζει το σούπερ μάρκετ μιας οικογένειας ; -Σε μία παραδοσιακά κτηνοτροφική χώρα όπως η Ελλάδα..δεν είναι λίγο περίεργο να πλασάρουμε τη χορτοφαγία ως πανάκεια;
Το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνουν ζώα για να τα φάνε δεν προβληματίζει κανέναν; Είναι και αυτοί στην πυρά ; Αναρωτιέμαι, υπάρχει κάποιος να μου πει τί θα κάνουν και πώς θα ζησουν οι θείοι μου και τα ξαδέλφια μου στα ορεινά βουνά της Κρήτης οι οποίοι καλλιεργούν τη γη και εκτρέφουν ζώα τα οποία σφάζουν/τρώνε/εμπορεύονται; Μήπως θα τους πούμε να καλλιεργήσουν σόγια -το νούμερο 1 μεταλλαγμένο προιόν; Ή όλα τα άλλα προιόντα, τα οποία ήδη καλλιεργουν και δεν τους αποδίδουν απολύτως τίποτα οικονομικά -στη άτιμη αυτή , αν και ευλογημένη χώρα που είμαστε ; Το ότι είδα και ένα κείμενο δημόσιας διαπόμπευσης μίας γυναίκας/χορτοφάγου που είχε εκδόσει ένα βιβλίο με χορτοφαγικές συνταγές και κάποια στιγμή δήλωσε ότι 'δεν είμαι χορτοφάγος πια' με προβλημάτισε επιπλέον. Σε σχέση με την επιβολή των δικών μας διατροφικών συνηθειών στα παιδιά....
Ο πρώτος/ 7χρονος μου γιος - για λόγους που καθόλου δεν είναι της παρούσης -αν και υπάρχουν σε αλλο σημείωμα μου- έχει ολική δυσανεξία σε όλα τα γαλακτοκομικά,ψάρι, αυγό, ξηρούς καρπούς. Αν ποτέ του φάει κατα λάθος παθαίνει αναφυλακτικό σοκ. Είναι αλλεργικός στο μέγιστο βαθμό σε όλα αυτά. Ο κοινωνικός αποκλεισμός ενός παιδιού που μπορεί να φτάνει και στα όρια του μπούλινγκ λόγω των διατροφικών του συνηθειών ξέρετε πόσο άγριος μπορεί να είναι; Τα παιδιά ειναι πολύ σκληρά - το ίδιο και οι γονείς τους κάποιες φορές. Το να διαφέρεις από τους άλλους χωρίς να το έχεις επιλέξει εσύ αλλά οι γονείς σου αποτελει για μένα έγκλημα μεγαλύτερο από την κρεατοφαγία, να με συγχωρείτε για αυτό. Ένα παιδί ευαισθητοποιημένο, όπως το αλλεργικό παιδί μου , δεν θέλει από μόνο του να φάει κρέας. Μάλιστα όταν είμασταν οικογενειακώς χορτοφάγοι του το κρύβαμε. Για να μπορεί να το επιλέξει μόνος του.Και αυτό κάνει αυτή τη στιγμή. Κάποιες φορές σκέπτομαι όλα αυτά τα παιδιά οικογενειών που οι φανατικοί υγειϊνιστές γονείς τους τα μεγαλώνουν με τρόπο που δεν επέλεξαν..... στα 13-14 θα τρωνε ό,τι σαβούρα υπάρχει.
Κανένα παιδί που μεγαλώνει με καλλιεργημένο το αίσθημα του σεβασμού για το συνάνθρωπο του αλλά και για όλα τα έμβια όντα -συμπεριλαμβάνονται κατσαρίδες,κουνούπια,ποντίκια- καθώς και για τα φυτά δεν πρόκειται να κάνει άσκοπη κατανάλωση κρέατος ! Το πιο πιθανό είναι να γίνει από μόνο του χορτοφάγος ! Πριν από 2-3 μηνες είδα στο πιο έγκυρο μπλογκ για τη γιόγκα το εξής αρθρο : ' Να μην πηγαίνετε σε γιορτές γιόγκα που σερβίρεται κρέας !! '. Άσχετα με το άρθρο, που έχω πολλές ενστάσεις όπως πχ 'τί εστί γιορτές γιόγκα και από πού μας ξεφύτρωσαν αυτές' το κείμενο είχε επάνω την εξής φωτογραφία : μία τίγρη που τρώει ένα κομμάτι κρέας. Και μου ήρθε αηδια. Όχι από το θέαμα..αλλά από το ποσο 'κολλημένος' μπορεί να είναι κάποιος και να παραλογίζεται σε σχέση με την κοινή λογική.. Τί θα φάει η τίγρη αν όχι κρέας; Βρώμη με gojji berries ή tofu ? Αγνοεί ο αρθρογράφος την ύπαρξη της τροφικής αλυσίδας;;; Τα γράφω όλα αυτά γιατί δεν θεωρώ την περίπτωση μου και τα προβλήματα που είχα λόγω χορτοφαγίας ιδιαίτερα.
Είμαι γυναίκα, 'εργαζόμενη' πολύ, με 2 παιδιά και γενικώς δραστήρια. Εμπίπτω στην ίδια κατηγορία χορτοφάγου που ζει σε ένα νησί ή ενός άντρα χορτοφάγου ή κάποιου που κάνει καθιστική ζωή ; Επίσης... Μήπως η διατροφή ανα τον κόσμο βασίζεται πολύ έντονα στις θρησκευτικές/ φιλοσοφικές παραδόσεις των λαών/περιοχών του ; Μήπως υπάρχουν χώρες που κάποια ζώα είναι ιερά ; Άλλες χώρες που η βασική τους καλλιέργεια είναι το ρύζι ή το στάρι ή το καλαμπόκι συνεπώς η διατροφή τους βασίζεται σε αυτά γιατί ζουν κάπου που υπάρχουν αχανείς και εύφορες προς καλλιέργεια εκτάσεις; Μήπως χώρες που έχουν θάλασσα/λίμνες τρέφονται κυρίως με ψάρια ; Οι χώρες με μεγάλους ορεινούς όγκους - ναι και στην Ασία- με κρέας κλπ; Η γεωγραφία με την αντίστοιχη χλωρίδα/πανίδα της δεν παίζει σπουδαίο ρόλο στη διατροφή μας;;; Δεν έχω καμία σχέση με τη θρησκεία. Ούτε με τον χριστιανισμό ούτε με τον ινδουισμό.Ούτε με κανέναν -ισμό.
Θεωρώ όμως οτι η 'χριστιανική ' διατροφή είναι σπουδαία- τις ρίζες της έχει εξάλλου στον παγανισμό, στη λατρεία της φύσης και στον εξαγνισμό του σώματος μέσω της τροφής ανάλογα με την εποχή. Το dna και το πού έχουμε τις ρίζες μας είναι πολύ σημαντικό για τα συσταστικά που πέρνουμε. Η τροφή που καταναλώνουμε οφείλει να είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον τόπο που ζούμε. Για παράδειγμα τα κράνμπερις έχουν πολύ μεγάλύτερη περιεκτικότητα σε βιταμίνη c από τα πορτοκάλια. Στη χώρα μας όμως έχουμε πορτοκάλια ! Γιατί μου ήρθε να τα γράψω όλα αυτά..Γιατί είμαι κατά της χορτοφαγίας θα πει κάποιος. Όχι.Το ακριβώς αντίθετο !
Είμαι πολύ υπέρ της χορτοφαγίας και ελπίζω κάποια στιγμή να γίνω και πάλι ένας υγιής χορτοφάγος! Το ζήτημα είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο στο οποίο η χορτοφαγία να είναι σωστά τοποθετημένη και επαναεξεταζόμενη ανάλογα με τις συνθήκες της εκάστοτε περιόδου. Για όσους ασχολούνται με τη γιόγκα και αναφέρονται συχνά πυκνά στην ahimsa/μη-βία... Θα πρέπει να είμαστε λίγο υποψιασμένοι .Σε όλα τα blog χορτοφαγίας, τα κείμενα σχεδόν καλύπτονται από τα συμπληρώματα που προτείνονται και βεβαίως πωλούνται... Από το 8απλό μονοπάτι που πολλοί ισχυριζόμαστε ότι ακολουθούμε ή προσπαθούμε εν πάσει περιπτώσει , τίποτ' άλλο πέραν των asanas και της χορτοφαγίας ως lifestyle δεν είναι προς κατανάλωση/πώληση. Από μόνη της, η χορτοφαγία ως κομμάτι της ahimsa, έχει ένα τεράστιο πεδίο εμπορικής εκμετάλλευσης: εστιατόρια, βιβλία, εξωτικά super foods,gurus του είδους και μία τρομερή βιομηχανία συμπληρωμάτων διατροφής. Όλα τα άλλα σκέλη του 8πλου μονοπατιού δεν έχουν ακριβώς 'αντικείμενο΄, δεν πωλούνται..
Για παράδειγμα το να μην κλέβεις, η εγκράτεια της σεξουαλικής ορμής, η μελέτη, η αφοσίωση, η ηθική ακεραιότητα κλπ. Tα καλοκαίρια παρατηρώ ορκισμένους χορτοφάγους που σκοτώνουν με μανία κουνούπια και ζουζούνια που δύναται να διαταράξουν την ηρεμία τους...... Τελος, το τί υπάρχει μέσα μας , πολύ μέσα μας, εκεί που δεν βλέπουμε, είναι εξίσου υπεύθυνο για το μεταβολισμό της τροφής. Τα συναισθήματα μας και οι σκέψεις μας παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στις βιοχημικές αντιδράσεις που διασπούν και μεταβολίζουν το φαγητό μας. Η καλύτερη τροφή μπορεί να μεταβολιστεί σε τοξίνη. Και μία τοξική τροφή μπορεί να μην βλάψει τόσο πολύ έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Η αλλαγή θα έρθει από μέσα προς τα έξω. Από πολύ μέσα.
Ορμώμενη και από κάποιους χορτοφάγους που έχω κατα νου οι οποίοι ναι μεν τρέφονται χορτοφαγικά αλλά κανιβαλίζουν στη συμπεριφορά τους και στις σχέσεις τους σκέφτομαι και καταλήγω, για τον εαυτό μου αρχικά, στο εξής: Η έννοια της μη-δέσμευσης, θα πρέπει να καλλιεργείται πολύ στο μυαλό και στην καρδια των σύγχρονων ανθρώπων που καταφεύγουν σε διάφορες πρακτικές προκειμένου να βελτιώσουν το βιωτικό τους επίπεδο αλλα και τον ίδιο τον εαυτό τους. Η εμμονή με οτιδήποτε από όλα αυτά μπορεί να σε πετάξει πάλι στην αντίπερα όχθη. Και να μην το έχεις καταλάβει κιόλας. Αν έφτασες μέχρι εδώ σε ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση.
Ελευθερία Λαγουδάκη
Αυτο ειναι το θεμα της διατροφης...
Ο ανθρωπος ειναι χορτοφαγος κ αλλες τετοιες παπ@ριες....
Παρακατω παραθετω ενα κειμενο (οχι δικο μου) κ περιμενω ειδικα τον panolydio να το διαβασει/σχολιασει...
Θα καταλαβεις Πανο οτι για σενα με αυτα τα μυαλα,ερχονται δυσκολες μερες αν συνεχισεις ετσι,γιατι για πολλα χρονια χορτοφαγο δεν σε κοβω...
Ξυπνα οσο ειναι νωρις!!!!!!!!!!
Το σκέπτομαι αρκετό καιρό. Και αποφάσισα,εν τέλει, να βάλω κάτω τις σκέψεις μου μήπως και οι προβληματισμοί μου αποτυπωθούν λίγο πιο καθαρά. Να σημειώσω ξεκινώντας: αυτό το κείμενο δεν έχει κανένα 'τόνο' ούτε συγκεκριμένους παραλήπτες. Είμαστε κάποιοι άνθρωποι που δεν μας αρέσει να δηλώνουμε φανατικά τις απόψεις μας. Ή δεν τις 'δηλώνουμε΄καν. Είναι αυτές και απλώς παρατίθενται εδώ προς ανάγνωση και προβληματισμό για όποιον έχει τη διάθεση και το χρόνο.Αυτό και μόνο.
Με λένε Ελευθερία. Είμαι 36 1/2 ετών. Εδώ και 12-13 χρόνια διδάσκω καθημερινά Αshtanga Vinyasa Yoga. Να πω ότι πριν, έχω σπουδάσει χορό επαγγελματικά και έχω εργαστεί ως χορεύτρια, δασκάλα χορού, χορογράφος. Από 3 ετών κάνω συστηματικά 'σωματική' άσκηση. Δεν τοποθετώ τη yoga στη σωματική άσκηση. Αλλά όποιος γνωρίζει τί είναι η ashtanga yoga θα συμφωνήσει πως ναι, το σώμα ασκείται και μάλιστα έντονα.
Ήμουν χορτοφάγος για 9 χρόνια. Από το 2001 μέχρι το 2010. Επίσης, έχω ολική δυσανεξία στη λακτόζη άρα δεν έχω πιει ποτέ μου γάλα. Τρώω ελάχιστα τυριά πoυ έχουν αποβάλλει κατα τη 'ζύμωση' τους τη λακτόζη. Η κατάσταση της υγείας μου κατα την χορτοφαγική μου περίοδο ήταν η εξής: Τα πρώτα 4 έτη η υγεία μου ήταν εξαιρετική. Ξαφνικά, όλες οι εντάσεις από το σώμα μου και από το μυαλό μου σχεδόν εξαφανίστηκαν. Οι αιματολογικές μου εξετάσεις ήταν ανέλπιστα καλές. Είχα ανεβάσει τον αιματοκρίτη μου από 32% σε 39,5% νούμερο το οποίο ήταν υπερβολικά ψηλό για κάποιον που πάντα φλέρταρε με την αναιμία (έχω περάσει πολλά χρόνια της ζωής μου με αιματοκρίτη κάτω του 30%). Τη δεύτερη 4ετία-5ετία τα πράγματα άλλαξαν. Η διατροφή μου παρέμενε προσεγμένη όπως και την πρώτη.
Όμως κάτι δεν πήγαινε καλά. Άρχισα να χάνω δυνάμεις και να αισθάνομαι εξάντληση. Κάποιες φορές, ο λόγος για τον οποίο ήμουν κυρίως χορτοφάγος, η yoga , δεν μπορούσε να γίνει λόγω αδυναμίας. Το πρωινό ξύπνημα ήταν μαρτύριο. Κυριολεκτικά σερνόμουν. Μέσα στη δεύτερη 5ετία γέννησα 2 παιδιά και συνέχισα να 'εργάζομαι' πολύ. Τα παιδιά αυτά θήλασαν από 12 και 15 μήνες το καθένα. Εξακολουθούσα να είμαι χορτοφάγος. Ο αιματοκρίτης είχε πέσει πάρα πολύ, η φεριτίνη δεν υπήρχε , το ζάχαρο ακριβώς στο επιτρεπτό όριο.
Η πρώτη μου γέννα ήταν με καισαρική ενώ η δεύτερη με φυσιολογικό τοκετό. Ακριβώς επειδή δεν υπήρχε προηγούμενο, στη δεύτερη γέννα συνέβη ένα μεγάλο εσωτερικό τραύμα το οποίο προκάλεσε έντονη αιμοραγία και χρειάστηκα μετάγγιση αίματος. Βγήκα από το μαιευτήριο - ευτυχώς για την περίπτωση μου δεν είχα γεννήσει στο σπίτι- με αιματοκρίτη 13%. Ο ψύχραιμος γυναικολόγος μου στην ερώτηση ' τί να κάνω;' μου είπε ' δεν βρίσκω λόγο να ξεκινήσεις το κρέας αν αισθάνεσαι ότι ανακτάς τις δυνάμεις σου'. Έτσι και έκανα. Υπομονή και ακόμα καλύτερη διατροφή.. Ο δεύτερος μου γιος διαγνώσθηκε με αναιμία στην ηλικία του ενός έτους. Δεν υπήρχε κάποιο άλλο ζήτημα έκτος του ότι αυτός από τον οποίο έτρωγε, εγώ στην προκειμένη, είχε 'άδειες' αποθήκες παρά τα συμπληρώματα σιδήρου.
Οι θηλάζουσες δεν είναι καθόλου περίεργο να παρουσιάσουν ελλείψεις μιας και τα μωρά λαμβάνουν τα απαιτούμενα όπως και να έχει. Τα τελευταία χρόνια έπαιρνα συμπληρώματα διατροφής- φυτικά πάντα- για να ενισχύσω το σίδηρο, τη φεριτίνη, την αιμοσφαιρίνη μου. Και 1 περίπου χρόνο μετά τη γέννηση του δεύτερου μου γιου - τότε που άρχισε να φαίνεται η αναιμία του- άρχισε να χτυπάει το καμπανάκι. Αισθανόμουν πολύ περίεργα που 2-3 χρόνια έπαιρνα καθημερινά συμπληρώματα διατροφής. Σκεφτόμουν ότι αυτό δεν είναι υγεία. Το να πρέπει δηλαδή να συντηρούμαι με συμπληρώματα, έστω τα απαραίτητα. Και μάλιστα κάνοντας ομοιοπαθητική από το 2001 , πέρνω ελάχιστα ομοιοπαθητικά σε περιπτώσεις πραγματικής ανάγκης. Δεν είμαι συνηθισμένη στο οποιοδήποτε 'χαπάκωμα'. (γράφοντας τώρα εδώ διαπιστώνω ότι μάλλον η ομοιοπαθητική δεν συνάδει με την χορτοφαγία: τα ομοιοπαθητικά φάρμακα είναι είτε φυτικά , είτε ορυκτά,είτε ζωικά. Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί...)
Εν το μεταξύ το σώμα μου παρουσίαζε μία νέα κατάσταση. Δεν είχα 'παχύνει' αλλά αισθανόμουν ότι οι μύς μου είχαν ατροφήσει και γι'αυτό αισθανόμουν τέτοια αδυναμία που με εμπόδιζε στο να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητα μου, στη δουλειά μου ,στο να σηκώνω και να βοηθάω τα παιδιά μου. Σε ένα παιδικό πάρτυ το 2010 καθόμουν δίπλα στο τραπέζι με τα φαγητά. Κάτι μύριζε έντονα . Ήταν ένα πιάτο με σαλάμι αέρος.Δεν θυμαμαι ως ενήλικας να έχω φάει ποτέ σαλάμι αέρος. Το κοίταξα. Και μετά από ένα μούδιασμα στο στόμα και έντονη έκκριση σάλιου άπλωσα το χέρι μου. Πριν το πάρω, λες και κάποιος έπρεπε να με απενοχοποιήσει είπα στον άντρα μου: θα το φάω. Και εκείνος μου είπε ' άμα το θέλεις να το φας.' Έφαγα 8-9 φέτες σαλάμι αέρος μετά από 9 χρόνια χορτοφαγίας. Δεν θυμάμαι να μου άρεσε. Αλλά αισθάνθηκα ακαριαία σαν κάποιος να μου είχε κάνει ένεση στην πλάτη με κάτι σαν αμφεταμίνες, αδρεναλίνη, ντόπα. Η λέξη που ταιριάζει εδώ είναι 'στηλώθηκα'...
Άφησα να περάσουν 2 μήνες...Το επεξεργαζόμουν στο μυαλό μου πολύ και σκεφτόμουν πώς πρέπει να κινηθώ. Αποφάσισα να ξεκινήσω σιγά σιγά το κρέας. Από τότε και μέχρι σήμερα τρώω κρέας με κάποια διαλείμματα.Φροντίζω να τρώω μόνο όταν το έχω ανάγκη.Και το κρέας αυτό έρχεται κατά κύριο λόγο από την Κρήτη από το χωριό μας. Ξέρουμε πού και πώς ζουν τα ζωάκια. Τα μεγαλώνουν οι θείοι μου , τα ξαδέλφια μου. Εξυπακούεται ότι με πιάνει αηδία με ό,τι συμβαίνει στις μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες. Αναστατώνομαι και απελπίζομαι στη σκέψη των βασανισμών που περνούν τα ζώα μέσα στα κλουβιά τους...Αλλά αυτό θέλω να πιστεύω ότι είναι αυτονόητο για κάθε λογικό και συνειδητοποιημένο άνθρωπο.
Τον Ιανουάριο του 2013 και για πρώτη φορά μετά τη δεύτερη γέννα μου - 4 χρόνια και 3 μήνες μετά- διαπίστωσα ότι αρχίζει επιτέλους να φτάχνει λίγο ο αιματοκρίτης μου. Το αίμα δεν αναπληρώνεται εύκολα και σύμφωνα με πολλές μη-δυτικές παραδόσεις δεν μετράει μόνο η ποιότητα αλλά και η ποσότητα. Στα 9 χρόνια χορτοφαγίας είχα επισκεφτεί 2 διατροφολόγους. Και οι δύο γυναίκες που ασχολούνται με την Ολιστική διατροφή.(Γυναίκα είναι και η ομοιοπαθητικός που επισκέπτομαι εδώ και 12 χρόνια). Και οι 2 διατροφολόγοι είναι πολύ γνωστές στο χώρο τους. Και οι 2 μου είπαν τα ίδια ακριβώς πράγματα. Και οι 2 ήταν για 30-35 χρόνια χορτοφάγοι. Και μετά τα 60 είχαν πολύ σοβαρά προβλήματα με τα αγγεία τους καθώς και με τα οστά τους. Ξεκίνησαν να τρώνε λίγο κρέας μετά τα 60. Και οι δύο μου μίλησαν για νέες έρευνες που έχουν γίνει και που, πέραν από τα εκπληκτικά 'θετικά' της χορτοφαγίας, μιλούν και για τα προβλήματα που παρουσιάζονται στις γυναίκες χορτοφάγους μετά από κάποια ηλικία.
Βρισκόμαστε λοιπόν στην περίοδο όπου στους χίππις των 60'ς- 70'ς, στα πρώτα new age κύματα, μπορούν να φανούν τα αποτελέσματα της χορτοφαγίας. Όχι μόνο των θετικών όμως... Με συμβούλευσαν να ξεκινήσω άμεσα να τρώω λίγο κρέας. Δεν το είχα κάνει τότε. Το έκανα μετά το περιστατικό που περιέγραψα παραπάνω με το σαλάμι. Στην τρίτη -σπουδαία !- ολιστική διατροφολόγο πήγα πριν 1 χρόνο γιατί καταλάβαινα ότι συνέρχομαι σιγά σιγά από την ταλαιπωρία που είχα περάσει. Και παρουσιάστηκα σε αυτή λέγοντας ότι 'θέλω να δούμε πώς μπορώ πάλι να γίνω χορτοφάγος και να έχω σαν βάση της διατροφής μου τις ωμές τροφές'. Όταν χρειάστηκε να εξετάσει τη γλώσσα μου όπως γίνεται στην κινέζικη ιατρική, η πολύ ζεν μέχρι τότε διατροφολόγος κόντεψε να πηδήξει κυριολεκτικά από το μπαλκόνι-στο μπαλκόνι με εξέταζε.Μου είπε ότι πρέπει να τρώω κρέας αν όχι κάθε μέρα έστω 3-4 φορές την εβδομάδα και αποκλειστικά κόκκινο κρέας. Σε σχέση με τα ωμά δεν προλάβαμε να συζητήσουμε.
Έφυγα από εκεί μετά από 3 ώρες με μία συγκεκριμένη διατροφή αποκλειστικά με βρασμένες ή σε ατμό τροφές για 21 μέρες και κρέας. Μάλιστα, κάποιος 'συνάδελφος' όταν του είπα ότι πήγα σε μία διατροφολόγο και μου είπε να τρώω κρέας μου είπε 'μα καλά γιατί δεν πήγες σε ολιστικό διατροφολόγο'...Υπάρχουν ακόμα ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο-ευτυχώς. Οι προβληματισμοί που θέτω εδώ είναι οι εξής: -Το να πέρνεις συμπληρώματα διατροφής για να μπορείς να συντηρείσαι ως χορτοφάγος ή vegan εμπίπτει στην 'καλή υγεία'; -'Οσοι είμαστε 0 ομάδα αίματος - και είμαστε πολλοί - μήπως έχουμε άλλες ανάγκες; Γνωρίζουν όλοι τί γίνεται με τις ομάδες αίματος και τί διαφορά έχει η 0 από την ΑΒ που είναι εύρημα των τελευταίων 500 ετών; Δεν μιλάω για δίαιτα σύμφωνα με την ομάδα αίματος...λέω εδώ ότι ναι, οι πρώτοι άνθρωποι ήταν κυνηγοί..
Αυτοί οι άνθρωποι σχημάτισαν την πρώτη ομάδα αίματος στον πλανήτη μας, την ομάδα 0 και μετά, ανα τους αιώνες, σχηματίστηκαν και οι άλλες με πιο πρόσφατη την ΑΒ ,τους διατροφικά χαμαιλέοντες. -Πώς γίνεται όλοι να δίνουν συμβουλές και κάποιοι χορτοφάγοι να προσπαθούν να παρασύρουν και άλλους χωρίς να λαμβάνουν στα υπόψην τους την υγεία,ιδιοσυγκρασία, πραγματικές ανάγκες κάποιου άλλου; Είναι όλοι ειδικευμένοι διατροφολόγοι ή θεωρούν ότι η δική τους εμπειρία είναι αρκετή ; Όσοι ασχολούμαστε με κάτι ολιστικό -μεγάλη κουβέντα...για όσους το βλέπουμε έτσι τέλος πάντων..-μήπως πρέπει να βλέπουμε όποιον έχουμε μπροστά μας ολιστικά; -Έχει κανείς παρατηρήσει ότι τα περισσότερα άρθρα περί χορτοφαγίας γράφονται από άντρες; -Οι γυναίκες λοιπόν που χάνουμε τόσο αίμα με την περίοδο και γεννάμε έχουμε τις ίδιες ανάγκες με τους άντρες; -Όσοι έχουμε επιλέξει να ζούμε σε μία τερατούπολη (βλέπε Αθήνα) έχουμε τις ίδιες ανάγκες με όσους ζουν στη φύση; -Θέλω να πιστεύω ότι όλοι οι χορτοφάγοι τρέφονται αποκλειστικά με βιολογικά προϊόντα ή προιόντα μέσω παραγωγών απευθείας στην κουζίνα τους απο ελεγμένες καλλιέργιες. Γιατί είναι προφανές ότι, χορτοφαγία και super market δεν πάνε μαζί.. -
Μήπως είναι κάπως ελιτίστικο , τη σήμερον ημέρα, στην Ελλάδα με τις δεδομένες συνθήκες οπού υπάρχει κόσμος που κυριολεκτικά πεινάει να μιλάμε για χορτοφαγία; Καταννοεί κανείς πόσα χρήματα χρειάζεται μία οικογένεια για να τραφεί χορτοφαγικά ή ακόμα και ένας άνθρωπος μόνος του; -Μήπως πρέπει λοιπόν η χορτοφαγία να μπαίνει σε ένα γενικότερο πλαίσιο έτσι ώστε να έχει νόημα; Μαθήτρια μου που δούλευε στην Αφρική μου περιέγραφε ότι οι άνθρωποι τρώνε μαϊμουδες και περιστερια..Θα πάει κάποιος άραγε να πει σε αυτόν τον πατέρα που θέλει να ταίσει το παιδί του 'μα τί κάνεις;' Θα συζητήσουμε το ότι ο κόσμος στις λαϊκές -και όχι μόνο- γειτονιές της Αθήνας τρώει σε φαστ-φουντ και σουβλατζίδικα; Έχει δει κανείς -επιμένω-πόσο κοστίζει το σούπερ μάρκετ μιας οικογένειας ; -Σε μία παραδοσιακά κτηνοτροφική χώρα όπως η Ελλάδα..δεν είναι λίγο περίεργο να πλασάρουμε τη χορτοφαγία ως πανάκεια;
Το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι που σκοτώνουν ζώα για να τα φάνε δεν προβληματίζει κανέναν; Είναι και αυτοί στην πυρά ; Αναρωτιέμαι, υπάρχει κάποιος να μου πει τί θα κάνουν και πώς θα ζησουν οι θείοι μου και τα ξαδέλφια μου στα ορεινά βουνά της Κρήτης οι οποίοι καλλιεργούν τη γη και εκτρέφουν ζώα τα οποία σφάζουν/τρώνε/εμπορεύονται; Μήπως θα τους πούμε να καλλιεργήσουν σόγια -το νούμερο 1 μεταλλαγμένο προιόν; Ή όλα τα άλλα προιόντα, τα οποία ήδη καλλιεργουν και δεν τους αποδίδουν απολύτως τίποτα οικονομικά -στη άτιμη αυτή , αν και ευλογημένη χώρα που είμαστε ; Το ότι είδα και ένα κείμενο δημόσιας διαπόμπευσης μίας γυναίκας/χορτοφάγου που είχε εκδόσει ένα βιβλίο με χορτοφαγικές συνταγές και κάποια στιγμή δήλωσε ότι 'δεν είμαι χορτοφάγος πια' με προβλημάτισε επιπλέον. Σε σχέση με την επιβολή των δικών μας διατροφικών συνηθειών στα παιδιά....
Ο πρώτος/ 7χρονος μου γιος - για λόγους που καθόλου δεν είναι της παρούσης -αν και υπάρχουν σε αλλο σημείωμα μου- έχει ολική δυσανεξία σε όλα τα γαλακτοκομικά,ψάρι, αυγό, ξηρούς καρπούς. Αν ποτέ του φάει κατα λάθος παθαίνει αναφυλακτικό σοκ. Είναι αλλεργικός στο μέγιστο βαθμό σε όλα αυτά. Ο κοινωνικός αποκλεισμός ενός παιδιού που μπορεί να φτάνει και στα όρια του μπούλινγκ λόγω των διατροφικών του συνηθειών ξέρετε πόσο άγριος μπορεί να είναι; Τα παιδιά ειναι πολύ σκληρά - το ίδιο και οι γονείς τους κάποιες φορές. Το να διαφέρεις από τους άλλους χωρίς να το έχεις επιλέξει εσύ αλλά οι γονείς σου αποτελει για μένα έγκλημα μεγαλύτερο από την κρεατοφαγία, να με συγχωρείτε για αυτό. Ένα παιδί ευαισθητοποιημένο, όπως το αλλεργικό παιδί μου , δεν θέλει από μόνο του να φάει κρέας. Μάλιστα όταν είμασταν οικογενειακώς χορτοφάγοι του το κρύβαμε. Για να μπορεί να το επιλέξει μόνος του.Και αυτό κάνει αυτή τη στιγμή. Κάποιες φορές σκέπτομαι όλα αυτά τα παιδιά οικογενειών που οι φανατικοί υγειϊνιστές γονείς τους τα μεγαλώνουν με τρόπο που δεν επέλεξαν..... στα 13-14 θα τρωνε ό,τι σαβούρα υπάρχει.
Κανένα παιδί που μεγαλώνει με καλλιεργημένο το αίσθημα του σεβασμού για το συνάνθρωπο του αλλά και για όλα τα έμβια όντα -συμπεριλαμβάνονται κατσαρίδες,κουνούπια,ποντίκια- καθώς και για τα φυτά δεν πρόκειται να κάνει άσκοπη κατανάλωση κρέατος ! Το πιο πιθανό είναι να γίνει από μόνο του χορτοφάγος ! Πριν από 2-3 μηνες είδα στο πιο έγκυρο μπλογκ για τη γιόγκα το εξής αρθρο : ' Να μην πηγαίνετε σε γιορτές γιόγκα που σερβίρεται κρέας !! '. Άσχετα με το άρθρο, που έχω πολλές ενστάσεις όπως πχ 'τί εστί γιορτές γιόγκα και από πού μας ξεφύτρωσαν αυτές' το κείμενο είχε επάνω την εξής φωτογραφία : μία τίγρη που τρώει ένα κομμάτι κρέας. Και μου ήρθε αηδια. Όχι από το θέαμα..αλλά από το ποσο 'κολλημένος' μπορεί να είναι κάποιος και να παραλογίζεται σε σχέση με την κοινή λογική.. Τί θα φάει η τίγρη αν όχι κρέας; Βρώμη με gojji berries ή tofu ? Αγνοεί ο αρθρογράφος την ύπαρξη της τροφικής αλυσίδας;;; Τα γράφω όλα αυτά γιατί δεν θεωρώ την περίπτωση μου και τα προβλήματα που είχα λόγω χορτοφαγίας ιδιαίτερα.
Είμαι γυναίκα, 'εργαζόμενη' πολύ, με 2 παιδιά και γενικώς δραστήρια. Εμπίπτω στην ίδια κατηγορία χορτοφάγου που ζει σε ένα νησί ή ενός άντρα χορτοφάγου ή κάποιου που κάνει καθιστική ζωή ; Επίσης... Μήπως η διατροφή ανα τον κόσμο βασίζεται πολύ έντονα στις θρησκευτικές/ φιλοσοφικές παραδόσεις των λαών/περιοχών του ; Μήπως υπάρχουν χώρες που κάποια ζώα είναι ιερά ; Άλλες χώρες που η βασική τους καλλιέργεια είναι το ρύζι ή το στάρι ή το καλαμπόκι συνεπώς η διατροφή τους βασίζεται σε αυτά γιατί ζουν κάπου που υπάρχουν αχανείς και εύφορες προς καλλιέργεια εκτάσεις; Μήπως χώρες που έχουν θάλασσα/λίμνες τρέφονται κυρίως με ψάρια ; Οι χώρες με μεγάλους ορεινούς όγκους - ναι και στην Ασία- με κρέας κλπ; Η γεωγραφία με την αντίστοιχη χλωρίδα/πανίδα της δεν παίζει σπουδαίο ρόλο στη διατροφή μας;;; Δεν έχω καμία σχέση με τη θρησκεία. Ούτε με τον χριστιανισμό ούτε με τον ινδουισμό.Ούτε με κανέναν -ισμό.
Θεωρώ όμως οτι η 'χριστιανική ' διατροφή είναι σπουδαία- τις ρίζες της έχει εξάλλου στον παγανισμό, στη λατρεία της φύσης και στον εξαγνισμό του σώματος μέσω της τροφής ανάλογα με την εποχή. Το dna και το πού έχουμε τις ρίζες μας είναι πολύ σημαντικό για τα συσταστικά που πέρνουμε. Η τροφή που καταναλώνουμε οφείλει να είναι άμεσα συνδεδεμένη με τον τόπο που ζούμε. Για παράδειγμα τα κράνμπερις έχουν πολύ μεγάλύτερη περιεκτικότητα σε βιταμίνη c από τα πορτοκάλια. Στη χώρα μας όμως έχουμε πορτοκάλια ! Γιατί μου ήρθε να τα γράψω όλα αυτά..Γιατί είμαι κατά της χορτοφαγίας θα πει κάποιος. Όχι.Το ακριβώς αντίθετο !
Είμαι πολύ υπέρ της χορτοφαγίας και ελπίζω κάποια στιγμή να γίνω και πάλι ένας υγιής χορτοφάγος! Το ζήτημα είναι ότι πρέπει να υπάρχει ένα πλαίσιο στο οποίο η χορτοφαγία να είναι σωστά τοποθετημένη και επαναεξεταζόμενη ανάλογα με τις συνθήκες της εκάστοτε περιόδου. Για όσους ασχολούνται με τη γιόγκα και αναφέρονται συχνά πυκνά στην ahimsa/μη-βία... Θα πρέπει να είμαστε λίγο υποψιασμένοι .Σε όλα τα blog χορτοφαγίας, τα κείμενα σχεδόν καλύπτονται από τα συμπληρώματα που προτείνονται και βεβαίως πωλούνται... Από το 8απλό μονοπάτι που πολλοί ισχυριζόμαστε ότι ακολουθούμε ή προσπαθούμε εν πάσει περιπτώσει , τίποτ' άλλο πέραν των asanas και της χορτοφαγίας ως lifestyle δεν είναι προς κατανάλωση/πώληση. Από μόνη της, η χορτοφαγία ως κομμάτι της ahimsa, έχει ένα τεράστιο πεδίο εμπορικής εκμετάλλευσης: εστιατόρια, βιβλία, εξωτικά super foods,gurus του είδους και μία τρομερή βιομηχανία συμπληρωμάτων διατροφής. Όλα τα άλλα σκέλη του 8πλου μονοπατιού δεν έχουν ακριβώς 'αντικείμενο΄, δεν πωλούνται..
Για παράδειγμα το να μην κλέβεις, η εγκράτεια της σεξουαλικής ορμής, η μελέτη, η αφοσίωση, η ηθική ακεραιότητα κλπ. Tα καλοκαίρια παρατηρώ ορκισμένους χορτοφάγους που σκοτώνουν με μανία κουνούπια και ζουζούνια που δύναται να διαταράξουν την ηρεμία τους...... Τελος, το τί υπάρχει μέσα μας , πολύ μέσα μας, εκεί που δεν βλέπουμε, είναι εξίσου υπεύθυνο για το μεταβολισμό της τροφής. Τα συναισθήματα μας και οι σκέψεις μας παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στις βιοχημικές αντιδράσεις που διασπούν και μεταβολίζουν το φαγητό μας. Η καλύτερη τροφή μπορεί να μεταβολιστεί σε τοξίνη. Και μία τοξική τροφή μπορεί να μην βλάψει τόσο πολύ έναν ευτυχισμένο άνθρωπο. Η αλλαγή θα έρθει από μέσα προς τα έξω. Από πολύ μέσα.
Ορμώμενη και από κάποιους χορτοφάγους που έχω κατα νου οι οποίοι ναι μεν τρέφονται χορτοφαγικά αλλά κανιβαλίζουν στη συμπεριφορά τους και στις σχέσεις τους σκέφτομαι και καταλήγω, για τον εαυτό μου αρχικά, στο εξής: Η έννοια της μη-δέσμευσης, θα πρέπει να καλλιεργείται πολύ στο μυαλό και στην καρδια των σύγχρονων ανθρώπων που καταφεύγουν σε διάφορες πρακτικές προκειμένου να βελτιώσουν το βιωτικό τους επίπεδο αλλα και τον ίδιο τον εαυτό τους. Η εμμονή με οτιδήποτε από όλα αυτά μπορεί να σε πετάξει πάλι στην αντίπερα όχθη. Και να μην το έχεις καταλάβει κιόλας. Αν έφτασες μέχρι εδώ σε ευχαριστώ πολύ για την ανάγνωση.
Ελευθερία Λαγουδάκη