Αφού είσαι τόσο υπέρ και αν όλα πάνε καλά σκέφτεσαι για τα επόμενα 30χρονια να κάνεις χρήση αυτών των φαρμάκων;;;;
Φιλε μου, να σου απαντησω εγω...φυσικα και θα εκανα μακροχρονια χρηση ενος απολυτα ασφαλους φαρμακου.
Ομως, ακομη και αν δεχθουμε τις αιτιασεις και τις ενστασεις σας (οσων δηλαδη, ενω δεν εχετε καμια εμπειρια, φοβαστε τη μακροχρονια χρηση), να σου απευθυνω μια ερωτηση...
Δεν ξερω ποσο χρονων εισαι...
Ας υποθεσουμε οτι ενας 25χρονος, πανω στο ανθος της ηλικιας του, την καλυτερη περιοδο της ζωης του, βιωνει το φοβερο ψυχολογικα δραμα της αλωπεκιας. Εχει χασει καθε αυτοπεποιθηση, καθε διαθεση να χαρει τη ζωη. Τι κανει λοιπον; Αποδεχεται και κλαιει τη μοιρα του;
Φοβαται τη μακροχρονια χρηση; Ωραια...και ποιος του επεβαλε να κανει μακροχρονια χρηση; Δεν μπορει να ξεκινησει θεραπεια με φιναστεριδη για π.χ. μια πενταετια, να ανακτησει το χαμενο του μαλλι και τη χαμενη του αυτοπεποιθηση, να χαρει, επιτελους, τη ζωη του; Και μετα απο αυτα τα πεντε χρονια να κοψει τη θεραπεια και να κανει τα επομενα σχεδια (οπως μια μεταμοσχευση); Γιατι να αφησει τα πεντε καλυτερα χρονια της ζωης του να πανε χαμενα εξαιτιας ανυποστατων φοβων;
Φιλε μου, οσο αφηνεις τις ευκαιριες και τον καιρο να περνα, τοσο επιδεινωνεται η κατασταση.
Για να κανω και ενα λογοπαιγνιο...
Οι ευκαιριες ειναι σαν τους παραξενους "καραφλους" που εχουν μαλλια μπροστα και δεν εχουν καθολου πισω. Περνουν απο μπροστα σου και, αν τις αρπαξεις απο τα μαλλια, εχει καλως...αν, ομως, τις αφησεις και περασουν απο μπροστα σου και βλεπεις μονο την πλατη τους, τοτε και να θελεις να τις αρπαξεις, θα διαπιστωνεις με φρικη και απογνωση οτι δε θα μπορεις, γιατι δε θα υπαρχουν μαλλια στο πισω μερος τους.
Carpe diem, φιλε μου...αδραξε την ημερα... απολαυσε το παρον, οσο εισαι νεος...ασε στην ακρη φοβιες και αναστολες και να εισαι βεβαιος οτι αυτος ειναι ο ασφαλεστερος τροπος, για να χαρεις τη ζωη σου.