Οτιδήποτε έχει να κάνει με νοραδρενεργική και σεροτονινεργική δράση, μπορεί να προκαλέσει τριχόπτωση τύπου Τ.Ε. (η οποία όταν γίνει χρόνια, σε μερικές περιπτώσεις μπορεί να προχωρήσει σε ΑΓΑ. Τεκμηριωμένο χαρακτηριστικό αυτής της διαφοράς είναι η περιθυλακική ίνωση.)
Το ότι κάποιος δεν είχε τέτοια συμπτώματα δεν σημαίνει πως κάποιος άλλος δεν θα έχει. Είναι μεγάλο κεφάλαιο το πως επηρεάζεται η λειτουργία κάποιων ενζύμων μέσω των εγκεφαλικών νευρώνων και μέσω αυτών γίνονται προσαρμογές σε πάρα πολλά πράγματα στον οργανισμό (ορμόνες, γλυκόζη, ινσουλίνη, νιτρικό οξύ κλπ.)
Η παγίδα εδώ είναι πως κάποιες διαφορές δεν φαίνονται άμεσα σε κάποια εξέταση αίματος πχ (εφόσον κάποιος ξέρει που να ψάξει) αλλά γίνονται αναπροσαρμογές σε target tissues.
Ας μην αναφέρω την άποψη μου σε ότι αφορά το επάγγελμα του ψυχιάτρου...
Τέσπα, εδώ αναφέρει μια περίπτωση για το remeron, που δεν είναι φυσικά η μόνη, αλλά είναι από τις πιο έγκυρες πηγές
http://www.psychiatrist.com/jcp/article/Pages/2010/v71n10/v71n1018.aspx
Φυσικά κανείς δεν λέει πως αυτό είναι το πρόβλημα, αλλά κανείς δεν μπορεί να πει και ότι δεν ήταν...