Μα δεν τίθεται θέμα διαφοράς. Ο συνολικός αριθμός τριχών (όχι graft) είναι ο ίδιος και για τους 2. Ο Lorenzo δουλεύει με υψηλότερο λόγο και λιγότερα graft ενώ ο Erdo, λόγω splitting, με μικρότερο λόγο και περισσότερα graft. Φυσικά με την προυπόθεση ότι και στις 2 περιπτώσεις μιλάμε για το ίδιο survival rate που μόνο λόγω εξαιρετικής τεχνικής στο splitting του Erdo μπορεί να συγκριθεί με τον Lorenzo (βέβαια εξαρτάται και με την δυσκολία που παρουσιάζει κάθε περίπτωση, για να είμαι δίκαιος θα έλεγα ότι μπορεί να είναι ένα κλικ πιο κάτω στις δύσκολες περιπτώσεις, αλλά βέβαια σε αυτές ο Erdo μπορεί κάλλιστα να μην κάνει και splitting). Εκεί που μπορεί να υπάρχει διαφορά είναι σε ακραίες περιπτώσεις όταν κάποιος έχει εξαιρετικά υψηλό λόγο και πολύ χαμηλή πυκνότητα όπου το splitting θα κάνει, ίσως, μια καλύτερη ομογενοποίηση.
Προσωπικά είμαι υπερ του υψηλότερου λόγου και λιγότερων graft (αν φυσικά γίνεται), για τους ακόλουθους λόγους:
1. Χρειάζεσαι μικρότερες πυκνότητες για να πάρεις το ίδιο αποτέλεσμα, άρα κατα τεκμήριο έχεις καλύτερο survival rate σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα πολύτριχα έχουν καλύτερα ποσοστά επιβίωσης.
2. Μπορείς να επιτύχεις ευκολότερα καλύτερες πυκνότητες (σε συνολικό αριθμό τριχών) όταν κινήσε σε πολύ υψηλά όρια.
3. H καταπόνηση της δότριας είναι μικρότερη με την προυπόθεση ότι η κλινική είναι υψηλού επιπέδου και χρησιμοποιεί punch μέχρι 0,9mm.