Χαιρετώ το group κι ευχαριστώ εκ των προτέρων για το χρόνο σας.
Είμαι 30, τον Ιούνιο του 2019 όντας 27 ετών, ξεκίνησα με δική μου πρωτοβουλία Regaine (2 φορές της μέρα)το οποίο δε σταμάτησα ποτέ έκτοτε καθώς έβλεπα αραίωση στην κορυφή και βλέποντας πως δυνητικά θα καταλήξουν τα μαλλιά μου, κρίνοντας από τον πατέρα μου.
Ξεκίνησα αισιόδοξος και ήταν το μόνο πράγμα στο οποίο 3 χρόνια τώρα είμαι πολύ συνεπής. Πήγα σε κάνα δύο δερματολόγους οι οποίοι δε μου είπαν και τίποτα καινούριο, απλά συμπλήρωσαν κάποιες βιταμίνες.
Φέτος, τον Απρίλιο είπα να δω ένα δερματολόγο να δω που βρίσκομαι. Τελικά είδα 2.
Η μία γιατρός μου άλλαξε την αγωγή. Από Regaine, με πήγε σε 50ml διάλυμα Trichofoam με 5% μινο και 0.1 mg φινα (αν δεν κάνω λάθος), πρωί βράδυ, επιπλέον για 6 μήνες θα παίρνω methyl b complex βιταμίνες, και συμπλήρωμα της βιταμίνης D3 γιατί έχω ανεπάρκεια.
Ξεκίνησα τέλη Απριλίου τη συγκεκριμένη αγωγή. Από τότε παρατηρώ αραίωση μπροστά, στους κροτάφους και στη λογική ευθεία αυτών (το λεγόμενο crown; ). Αυτά ενώ η κορυφή φαίνεται να είναι σταθερή όλα αυτά τα χρόνια. Γενικά νομίζω πως κάτι δεν πάει καλά.
Το θέμα τριχόπτωση/θεραπεία ψυχολογικά με έχει κουράσει πάρα πολύ γιατί πραγματικά δεν ξέρω αν ό,τι κάνω έχει αποτέλεσμα ή αν απλά συμβαίνουν τα πράγματα χωρίς να επηρεάζονται από τις δικές μου παρεμβάσεις.
Μου προκαλεί άγχος η εξέλιξη μου, με απασχολεί καθημερινά, η αγωγή περιορίζει τη ζωή μου καθώς από αυτήν εξαρτάται το πρόγραμμά μου, δεν ευχαριστιέμαι πολλά πράγματα γιατί έχω στο νου μου μονίμως τα μαλλιά μου. Είναι πλέον το κόμπλεξ μου, νιώθω άσχημα για την εικόνα των μαλλιών μου ακόμα και όταν τα χαϊδεύει η κοπέλα μου.
Επίσης κάθε μέρα τα μαλλιά λόγω της συχνής επαφής με τα χέρια λαδώνουν και δε μου αρέσουν ποτέ εκτός από όταν στεγνώνουν μετά το λούσιμο, το οποίο και γίνεται μία φορά τη μέρα με σαμπουάν καφεϊνης.
Να σημειωθεί πως φοράω κράνος και η μηχανή είναι κάτι που δε θα ήθελα να στερηθώ γιατί είναι ευχαρίστηση και βολική στην καθημερινότητα αλλά έχω μπει σε σκέψεις να τη δώσω μόνο και μόνο λόγω μαλλιών.
Τα μαλλιά μου είναι πολύ κοντά και όχι σε κακή κατάσταση overall, αν και δεν είμαι ικανοποιήμενος. Αργότερα, όταν θα μπορώ (μετά τη δουλειά) θα ποστάρω φωτογραφίες.
Βλέπω την εξέλιξη της τριχόπτωσης, σε συνδυασμό με το πόσο μου δυσκολεύει τη ζωή η θεραπεία, ενώ υπολογίζω πως σε λίγα χρόνια θα χρειαστώ πολλά χρήματα για να αποκαταστήσω την εικόνα των μαλλιών. Όλα αυτά με ρίχνουν ψυχολογικά, δεν ξέρω αν αξίζει τελικά να ασχολούμαι ή αν θα τα αφήσω στην τύχη τους.
Οποιαδήποτε άποψη/συμβουλή/κριτική είναι καλοδεχούμενη.
Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για το χρόνο σας
Είμαι 30, τον Ιούνιο του 2019 όντας 27 ετών, ξεκίνησα με δική μου πρωτοβουλία Regaine (2 φορές της μέρα)το οποίο δε σταμάτησα ποτέ έκτοτε καθώς έβλεπα αραίωση στην κορυφή και βλέποντας πως δυνητικά θα καταλήξουν τα μαλλιά μου, κρίνοντας από τον πατέρα μου.
Ξεκίνησα αισιόδοξος και ήταν το μόνο πράγμα στο οποίο 3 χρόνια τώρα είμαι πολύ συνεπής. Πήγα σε κάνα δύο δερματολόγους οι οποίοι δε μου είπαν και τίποτα καινούριο, απλά συμπλήρωσαν κάποιες βιταμίνες.
Φέτος, τον Απρίλιο είπα να δω ένα δερματολόγο να δω που βρίσκομαι. Τελικά είδα 2.
Η μία γιατρός μου άλλαξε την αγωγή. Από Regaine, με πήγε σε 50ml διάλυμα Trichofoam με 5% μινο και 0.1 mg φινα (αν δεν κάνω λάθος), πρωί βράδυ, επιπλέον για 6 μήνες θα παίρνω methyl b complex βιταμίνες, και συμπλήρωμα της βιταμίνης D3 γιατί έχω ανεπάρκεια.
Ξεκίνησα τέλη Απριλίου τη συγκεκριμένη αγωγή. Από τότε παρατηρώ αραίωση μπροστά, στους κροτάφους και στη λογική ευθεία αυτών (το λεγόμενο crown; ). Αυτά ενώ η κορυφή φαίνεται να είναι σταθερή όλα αυτά τα χρόνια. Γενικά νομίζω πως κάτι δεν πάει καλά.
Το θέμα τριχόπτωση/θεραπεία ψυχολογικά με έχει κουράσει πάρα πολύ γιατί πραγματικά δεν ξέρω αν ό,τι κάνω έχει αποτέλεσμα ή αν απλά συμβαίνουν τα πράγματα χωρίς να επηρεάζονται από τις δικές μου παρεμβάσεις.
Μου προκαλεί άγχος η εξέλιξη μου, με απασχολεί καθημερινά, η αγωγή περιορίζει τη ζωή μου καθώς από αυτήν εξαρτάται το πρόγραμμά μου, δεν ευχαριστιέμαι πολλά πράγματα γιατί έχω στο νου μου μονίμως τα μαλλιά μου. Είναι πλέον το κόμπλεξ μου, νιώθω άσχημα για την εικόνα των μαλλιών μου ακόμα και όταν τα χαϊδεύει η κοπέλα μου.
Επίσης κάθε μέρα τα μαλλιά λόγω της συχνής επαφής με τα χέρια λαδώνουν και δε μου αρέσουν ποτέ εκτός από όταν στεγνώνουν μετά το λούσιμο, το οποίο και γίνεται μία φορά τη μέρα με σαμπουάν καφεϊνης.
Να σημειωθεί πως φοράω κράνος και η μηχανή είναι κάτι που δε θα ήθελα να στερηθώ γιατί είναι ευχαρίστηση και βολική στην καθημερινότητα αλλά έχω μπει σε σκέψεις να τη δώσω μόνο και μόνο λόγω μαλλιών.
Τα μαλλιά μου είναι πολύ κοντά και όχι σε κακή κατάσταση overall, αν και δεν είμαι ικανοποιήμενος. Αργότερα, όταν θα μπορώ (μετά τη δουλειά) θα ποστάρω φωτογραφίες.
Βλέπω την εξέλιξη της τριχόπτωσης, σε συνδυασμό με το πόσο μου δυσκολεύει τη ζωή η θεραπεία, ενώ υπολογίζω πως σε λίγα χρόνια θα χρειαστώ πολλά χρήματα για να αποκαταστήσω την εικόνα των μαλλιών. Όλα αυτά με ρίχνουν ψυχολογικά, δεν ξέρω αν αξίζει τελικά να ασχολούμαι ή αν θα τα αφήσω στην τύχη τους.
Οποιαδήποτε άποψη/συμβουλή/κριτική είναι καλοδεχούμενη.
Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για το χρόνο σας
Τελευταία επεξεργασία:
